Mapy pod niebem Rio de Janeiro to prezentacja twórczości nestorki brazylijskiej sztuki Anny Belli Geiger. W kontekście historycznym sztuki nowoczesnej w Brazylii, Geiger przynależy do czołówki artystów z Rio de Janeiro, którzy na nowo połączyli tradycję ekspresjonistyczną z neokonkretyzmem (neoconcretismo).Wystawa odzwierciedla różnorodność zainteresowań artystki: od antropologii do astronomii, od kultur tubylczych do poezji konkretnej i brazylijskiej muzyki, od nowoczesnych utopii i dystopii do teorii gier.

Wystawa zorganizowana na cześć 100-lecia odzyskania Niepodległości. Jej głównym założeniem jest skonfrontowanie przedstawień wydarzeń historycznych i politycznych – z przemianami polskiej sztuki na progu Niepodległości. Widzom została zaprezentowana sztuka na ziemiach polskich tuż przed odzyskaniem niepodległości – poprzez dzieła Jacka Malczewskiego, Zofii Stryjeńskiej, Tadeusza Makowskiego, Witolda Wojtkiewicza i dziesiątków innych artystów zamieszkałych na ziemiach polskich i poza nimi. Ukazana została walka o niepodległość Polski, jej główni aktorzy, uwiecznieni na obrazach i w portretach Wojciecha Kossaka, Stanisława Fabijańskiego, Władysława Wankie, Leopolda Gottlieba, Leona Wyczółkowskiego – a także udział polskich artystów w działaniach wojennych i oddany przez nich obraz wojny i walki o niepodległość.

Bardzo różnie i bardzo dobrze to wystawa ważnego i od dawna nieeksponowanego fragmentu kolekcji Zachęty. Prace graficzne bowiem są jej najliczniejszym, a jednocześnie najmniej znanym publiczności zbiorem.  Pokaz koncentruje się na okresie wyznaczonym przez daty dwóch ważnych wystaw zorganizowanych przez CBWA — I Ogólnopolskiej Wystawy Grafiki Artystycznej i Rysunku w 1956 roku oraz Grafiki w Polsce Ludowej w roku 1971.

To była wyjątkowa okazja do zobaczenia prac na papierze artystów związanych z galerią Krzywe Koło, pochodzących z kolekcji prywatnych. Wystawa jest rozszerzoną wersją wystawy prezentowanej w Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” Radomiu w dniach od 6 listopada do 30 grudnia 2015 roku. Po wystawie oprowadził prof. Janusz Zagrodzki.

Manifesta, biennale sztuki współczesnej odbywające się co dwa lata w innym miejscu Europy w tym roku ma miejsce w Palermo. Miasto cieszące się złą sławą mafijnej metropolii, a historycznie konglomerat narodów, kultur, kuchni i gatunków roślin – stało się miejscem do dyskusji o różnorodności i pokojowej koegzystencji w czasach kryzysu.

Tegoroczne Manifesta The Planetary Garden. Cultivating Coexistence podzielono tematycznie na trzy części. Prace 50 artystów zaprezentowano w 20 lokalizacjach: barokowych rezydencjach, oratorium, kościele i miejskim archiwum. Pierwsza część, Garden of Flows opowiada o historycznych i współczesnych migracjach roślin i ludzi. Druga – Out of Control Room – przywołuje historie związane z inwigilacją i śledzącą nas technologią – na czele z amerykańskim systemem gigantycznych anten wojskowych MUOS, przeciwko którym od niemal dekady protestują mieszkańcy sycylijskiego miasteczka Niscemi. Trzecia – City on Stage – dotyczy samego Palermo, skupia się na lokalnych historiach.

Jest to prestiżowa aukcja, której zadaniem jest promocja polskiej sztuki współczesnej oraz pomoc ciężko chorym dzieciom. Dlatego 60% końcowej kwoty ze sprzedaży prac trafia na rzecz podopiecznych Fundacji, a 40% otrzymają artyści – autorzy prac. Głównymi partnerami wydarzenia są Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych i Dom Aukcyjny DESA Unicum S.A. Do tej pory w aukcji wzięli udział także światowej sławy aukcjoner i kolekcjoner sztuki pan Simon de Pury, oraz reprezentant Tate – pan Gregor Muir. Aukcja ma charakter zamknięty, a kolekcjonerzy zapraszani są do udziału przez Radę Nadzorczą Fundacji.

Krakowski Salon Sztuki to przegląd sztuki tworzonej aktualnie przez związanych z Krakowem artystów. Pomysł narodził się w wyniku projektu „Widok Publiczny”, realizowanego przez Galerię Bunkier Sztuki w 2016 roku. Formuła Salonu jest bezpośrednim nawiązaniem do historycznych tradycji obecnych w Krakowie od połowy XIX wieku: przeglądowych wystaw, które pozwalały obywatelom zobaczyć, jak wygląda współczesna im sztuka.

Przekrojowa wystawa polskiego malarstwa XX i XXI wieku obejmie szerokie spektrum dzieł wybitnych polskich twórców wpisujących się w kluczowe nurty historii sztuki i aktualne prądy artystyczne. Międzypokoleniowy, problemowy pokaz przypomni starsze oraz przywoła najnowsze postawy ponad czterdziestu artystów zanurzonych w medium malarstwa. Ekspozycja z jednej strony skoncentruje się na najważniejszych, historycznych już dzisiaj pozycjach artystycznych „po Cybisie”. Z drugiej — jej ambicją jest zaprezentowanie prac ukazujących stan współczesnego malarstwa, dyktowany dążeniem do eksperymentu oraz redefiniowania, czym może być malarstwo, które wymyka się niekiedy z „ram” medium kojarzonego zwykle z płótnem i farbą.

Poszukując  „niemożliwego”, czyli obiektywnego kryterium w tworzeniu takiego przeglądu, postanowiliśmy sięgnąć do twórczości artystów z kanonu polskiej sztuki współczesnej — laureatów Nagrody im. Jana  Cybisa. Na wystawie zobaczyć będzie można m.in. klasyków współczesności, twórców reprezentujących postawy konceptualne, pedagogów i eksperymentatorów oraz kilka postaw wartych przypomnienia, a obecnie pozostających na marginesach historii sztuki.

Wystawie towarzyszyć będzie książka. Oprócz przykładów prac malarskich wszystkich uczestników pokazu znajdą się w niej m.in. nowe wywiady z artystami oraz wybór rozmów z twórcami nieżyjącymi.

Kolekcja Hotelu Europejskiego stworzona pod kuratelą Andy Rottenberg i Barbary Piwowarskiej jest jedną z największych tego typu prywatnych kolekcji dostępnych publicznie. W całym hotelu rozmieszczono ok. 400 dzieł polskich artystów współczesnych. Za projekt aranżacji wnętrz odpowiedzialna była pracownia WWAA wraz ze scenografem Teatru Wielkiego – Opery Narodowej Borysem Kudličką oraz zespół APA Wojciechowski.

Koji Kamoji urodził się w 1935 roku w Tokio. W 1958 roku ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, uzyskując dyplom w 1966 roku w pracowni prof. Artura Nacht-Samborskiego. Od 1967 roku współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie. Laureat Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1975) oraz Nagrody im. Jana Cybisa (2015).

Cisza i wola życia to retrospektywna wystawa artysty. Na wystawie zaprezentowano wybór prac powstających od lat 60. do dzisiaj — obrazów, rysunków oraz kluczowych w jego dorobku instalacji. W perspektywie historycznej wystawa jest podsumowaniem dokonań twórcy, którego artystyczna tożsamość osadzona jest w szerokim kontekście: sztuki polskiej, modernistycznej, podejmującej wartości uniwersalne, ale też nasyconej estetyką i wartościami Wschodu.

W swoich pracach Jakub Gliński wykorzystuje różne formy odpadów, objawów wizualnej i materialnej nadprodukcji, które krzyczą z płócien, plandek i folii lub odnajdują swoje miejsce w niepokojąco spokojnych, odrealnionych instalacjach. W obydwu przypadkach materiał zostaje ujarzmiony i w paradoksalny sposób integruje się z nową strukturą, tworząc spójne i zaskakująco harmonijne kompozycje. W obrazach Glińskiego estetyka zaniedbania, rozkładu i rozpadu łączy się z jednej strony z motywami i symbolami zaczerpniętymi z przestrzeni miejskiej lub wirtualnej, z drugiej zaś z ekspresyjnymi, choć często minimalistycznymi w wyrazie elementami przywołującymi na myśl malarstwo prymitywne czy swobodne dziecięce rysunki (wśród inspiracji artysta wymienia przede wszystkim swoją siostrzenicę).

Tomek Kopcewicz jest absolwentem ASP w Gdańsku, razem z Anną i Adamem Witkowskimi współtworzył artystyczną grupę „Znajomi Znad Morza”. Jego prace już dwukrotnie prezentowaliśmy w Zachęcie, ostatnio w Miejscu Projektów Zachęty na wystawie „Egzotyczne?” (wybór prac ze wspólnego projektu „Odyseja #1″ z Michałem Szlagą). W malarstwie Tomka Kopcewicza dominują precyzyjne i geometryczne formy. Zamknięte w spójnych cyklach obrazy, choć pozbawione ilustracyjności, nie są jednak całkowicie abstrakcyjne. Stanowią raczej reinterpretację konkretnego obiektu, krajobrazu, sytuacji.

Na zaproszenie Xawerego Wolskiego odwiedziliśmy jego pracownię oraz dwór w Dańkowie. Xawery Wolski (ur. 1960) jest rzeźbiarzem, twórcą obiektów i instalacji. Studiował na ASP w Warszawie oraz w Academie des Beaux-Arts w Paryżu. Przez wiele lat pracował w Polsce i w Meksyku. Jego prace tworzone w różnych technikach rzeźbiarskich pokazywane są galeriach na całym świecie.

Wystawa w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu pt. Wojciech Fangor. Optyczne wibracje jest wystawą monograficzną, pokazującą twórczość malarską artysty z czterech kluczowych dekad jego twórczości, od końca lat pięćdziesiątych do początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Są to zatem obrazy pochodzące z najbardziej podziwianych okresów i cykli artysty. Obrazy z czasu legendarnego Studium Przestrzeni (1958) i te malowane do 1974 roku, na bazie których powstawała teoria Pozytywnej Przestrzeni Iluzyjnej i które ją wcielały w praktykę artystyczną. Prace te będą wyeksponowane w salach na parterze, ekspozycja ma za zadanie ujawnić różne aspekty malarstwa Wojciecha Fangora z tego okresu, umiejętność budowania dramaturgii obrazu przy pomocy czerni i bieli, ale też jego bogatą paletę i nowatorstwo w posługiwaniu się techniką sfumato. Odkryte przez Fangora malarstwo bezkrawędziowe pozwoliło na osiągnięcie nowych doznań, optyczne wibracje stały się symboliczną podstawą emocji towarzyszących nadchodzącym czasom.

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, organizując w sezonie letnim 2018 roku wystawę Henry’ego Moore’a, pragnie przypomnieć sylwetkę i twórczość jednego z najwybitniejszych rzeźbiarzy światowych, który stał się mistrzem dla wielu pokoleń artystów XX wieku. Organiczna, opływowa forma dzieł usytuowanych w krajobrazie jest niewątpliwie rozpoznawalnym znakiem artysty i symbolem niezwykłej umiejętności łączenia sztuki z naturą. Henry Moore jest, wraz z Barbarą Hepworth, autorem potęgi angielskiej rzeźby ostatniego stulecia. Jego nazwisko wymienia się nie tylko obok twórców dwudziestowiecznych, Jeana Arpa czy Osipa Zadkine’a, ale sytuuje się go w grupie największych rzeźbiarzy wszechczasów, obok Michała Anioła czy Donatella. Warto zatem co jakiś czas przypominać dzieła tego brytyjskiego artysty.

Na zebraniu omówimy sprawozdanie z działalności Towarzystwa w 2017 roku oraz plany na najbliższe półrocze. Odbędzie się głosowanie nad zatwierdzeniem sprawozdania finansowego. Po zebraniu kuratorka Magda Kardasz oprowadzi po wystawie Anna Panek, Won Seoung. Niespodziewane Spotkanie.

Zachęcamy do zapoznania się z dokumentami przed walnym zebraniem.

Osoby, które nie będą mogły być obecne na zebraniu, mogą być reprezentowane przez pełnomocnika.  Wzór pełnomocnictwa znajduje się wraz z innymi dokumentami.

Zachęta_Wprowadzenie 2017
Zachęta_Rachunek zysków i strat_ 2017
Zachęta_dodatkowe informacje 2017
Zachęta_Bilans_wersja skrócona – 2017
Zachęta Strona tytułowa_sprawozdanie finansowe 2017
Pełnomocnictwo

Obrazy, rzeźby i instalacje Radka Szlagi są efektem eksperymentalnego podejścia zarówno do tradycji sztuki amerykańskiej, jak i sztuki Europy Wschodniej. Często zapożycza ikoniczne motywy z kultury popularnej, jednocześnie stawiając pytanie, czym jest sztuka malarska w dobie cyfryzacji. W centrum jego zainteresowań znajduje się badanie źródeł ludzkiej tożsamości, zakorzenionej zarówno w osobistych wspomnieniach, jak i historii rodzinnego kraju.

Bownik Studiował filozofię na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie oraz fotografię na AkademiiSztuk Pięknych w Poznaniu. W latach 2004-2008 współtworzył kolektyw Ikoon (ikoon.art.pl). Do najbardziej znanych prac artysty należą fotograficzne cykle: Gamers, E-Słodowy, Koleżanki i koledzy. Jego książka Disassembly, wydana przez wydawnictwo Mundin, otrzymała główną nagrodę w konkursie Fotograficzna Publikacja Roku 2014. Ta sama książka została nominowana do Kassel Photobook Award 2014. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i grupowych. Jego prace znajdują się w kolekcjach Museum In Huis Marseille w Amsterdamie, Fundacji Sztuki Polskiej ING i zbiorach prywatnych. W 2014 był nominowany do Paszportów Polityki.

Narrację wystawy wyznaczają modernizacyjne idee społeczne kształtujące się w Polsce po I wojnie światowej lub wdrażane w życie za sprawą instytucji i organizacji, których powstanie wiązało się z odzyskaniem niepodległości. Choć idee te wpisują się w szerszy nurt przemian społeczno-obyczajowych w powojennej Europie, to sytuacja odbudowywania zarówno państwowości po ponad wieku nieobecności na politycznej mapie świata, jak i tożsamości podzielonego dotąd zaborami i rozwarstwionego społeczeństwa, w którym utrzymywały się nędza i zacofanie, stanowiła dla ich narodzin oraz rozwoju szczególnie podatny grunt.

Przywołane na wystawie nowe koncepcje organizacji życia społecznego odwoływały się do potrzeb dotychczas niedowartościowanych grup społecznych, jak kobiety, dzieci, robotnicy czy grupy narodowe, oraz nakierowane były na integrację i niwelowanie podziałów. Nakreślenie obrazu II Rzeczpospolitej, widzianej w dużym stopniu poprzez historię „słabych” i ich emancypacji, wpisuje się w proces demitologizacji tego historycznego okresu, ale też pozwala na wydobycie rodzących się wówczas wartościowych idei społecznych, nośnych i aktualnych również obecnie

Wystawa Organizatorzy życia. De Stijl, polska awangarda i design będzie ostatnią z serii ekspozycji organizowanych przez Muzeum Sztuki w 2017 w ramach obchodów stulecia awangardy w Polsce, których celem jest spojrzenie na nowo na jej spuściznę. Wybór tematu, a więc pokazanie kontaktów i powiązań w sztuce holenderskiego De Stijl z polskimi grupami/artystami awangardowymi, jest istotny z dwóch przyczyn. Po pierwsze przybliża wątek, który do tej pory – wobec dominującej w największych opracowaniach historii polskiej awangardy wykładni o kluczowym wpływie konstruktywizmu rosyjskiego na polską awangardę – był usuwany na plan dalszy. Po drugie zaś, odwołuje się do zagadnień istotnych w projektach awangardy, której głównym celem było stworzenie zupełnie nowej kultury plastycznej, przekształcenie i ulepszenie otaczającego świata, między innymi przez projektowanie architektury, wnętrz i mebli.

Koncepcja wystawy Montaże. Debora Vogel i nowa legenda miasta” ma trzy punkty wyjścia czy też wymiary, zazębiające się i kontrastujące ze sobą. Pierwszy to montaż, rozumiany szeroko jako jedna z najważniejszych praktyk awangardy – praktyka kombinowania, kompilowania, zestawiania, która obejmuje tak kubistyczne kolaże, jak montaże konstruktywistyczne, prace surrealistów czy eksperymenty fotograficzne i filmowe

Wystawa Anny Ostoi w Zachęcie jest pierwszą przeglądową prezentacją twórczości artystki, ujętą w nowej konfiguracji. Prace, które wcześniej tworzyły zamknięte układy znaczeniowe, pokazywane są teraz w odmiennym kontekście. Ekspozycja obejmuje zarówno wcześniejsze obrazy i kolaże, jak i najnowsze prace – wszystkie dotykające problemów sztuki, polityki i osobistego doświadczenia.

Radość nowych konstrukcji. (Po)wojenne utopie Mariana Bogusza to wystawa prezentująca w niewielkim stopniu dorobek malarski artysty, koncentrując się przede wszystkim na pozamalarskich obszarach jego aktywności. Punktem wyjścia dla jej narracji jest zrekonstruowany projekt Międzynarodowego Osiedla Artystów opracowany przez Bogusza w obozie Mauthausen. W modernistycznych wizjach architektonicznych osiedla-pomnika, które miało zostać wzniesione na zgliszczach nazistowskiego obozu, nakreślił on pewien model nowoczesności, do jakiego odwoływał się w całej swojej aktywności na polu sztuki. Model ten, zakorzeniony w przedwojennej awangardzie oraz zgodny z ideą kolektywnej twórczości pozbawionej elementu rywalizacji, zakładał współistnienie różnych dziedzin sztuki: literatury, malarstwa, rzeźby i muzyki, a także integrację sztuki z nauką i techniką.

Natomiast wystawa Marii Anto jest pierwszym tak obszernym przeglądem dzieł malarki od jej śmierci w 2007 roku. Koncentruje się na twórczości z lat 60. i 70. XX wieku. Złoży się na nią około 60 obrazów  (portretów indywidualnych i zbiorowych, przedstawień zwierząt, scen alegorycznych i krajobrazów) oraz rysunki i wybór archiwaliów.

Wystawa jednego z najważniejszych klasyków sztuki XX i XXI wieku. Sarkis (właśc. Sarkis Zabunyan, ur. 1938 w Stambule) to ormiański artysta konceptualny. Studiował malarstwo i wzornictwo na Uniwersytecie Mimar Sinan w Stambule. Od lat 60. mieszka i pracuje w Paryżu. Był jednym z kilkunastu młodych artystów zaproszonych przez kuratora i krytyka sztuki Haralda Szeemanna do wystawy Live in Your Head: When Attitudes Become Form (Works — Concepts — Processes — Situations — Information) w Kunsthalle Bern (1969), ukazującej nową wizję sztuki współczesnej.

Sarkis w swojej twórczości w metaforyczny sposób porusza najbardziej istotne problemy współczesnego świata. Fascynuje go zarówno współczesna kultura wizualna, jak i bogactwo tradycji oraz historii kultur pozaeuropejskich, przez lata wykluczanych lub traktowanych marginalnie. Pojęcia pamięci i tożsamości to podstawowe elementy w strukturze jego dziel i idei.

Wystawa obrazów Czapskiego i kapistów z kolekcji Krzysztofa Musiała to wydarzenie otwierające I edycję Festiwalu Józefa Czapskiego. Gościem specjalnym będzie Jacek Cybis, syn przyjaciela, malarza Jana Cybisa.
Krzysztof Musiał tak napisał we wstępnie do wydanego z tej okazji katalogu:
Niewielka wystawa obrazów Czapskiego z mojej kolekcji w Galerii aTAK jest jednym z przystanków, na drodze bogatego programu imprez zorganizowanych w październiku 2017 roku w wielu miejscach w Polsce i we Francji w ramach Festiwalu Józefa Czapskiego. Boleję nad tym, że nie udało mi się Czapskiego poznać osobiście, choć przecież w latach siedemdziesiątych mieszkałem w Paryżu. W wielu rozmowach sporo dowiedziałem się o artyście od jego przyjaciół i znajomych. Jednego z nich, Jacka Cybisa, poprosiłem, żeby, przy okazji tej wystawy, napisał o swoich kontaktach z Czapskim. Jestem mu bardzo wdzięczny, że podzielił się z nami wspomnieniami ze swoich paryskich spotkań z malarzem, odsłonił fragmenty niepublikowanej dotąd korespondencji Czapskiego z jego ojcem, Janem Cybisem.

Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki prezentuje pierwszą w Polsce retrospektywę austriackiej artystki Marii Lassnig (1919–2014), jednej z najbardziej oryginalnych malarek XX wieku.

Wystawa obejmuje kilkadziesiąt wielkoformatowych obrazów odzwierciedlających jej wieloletnią fascynację ludzkim ciałem i autoportretem. Prezentuje przekrój całej twórczości malarki, począwszy od prac powstałych w Wiedniu w latach 40. XX wieku, przez dzieła tworzone w Paryżu, w Nowym Jorku oraz po powrocie do Austrii w roku 1980, a także obrazy z ostatnich lat życia artystki.

Maria Lassnig, która we wczesnym okresie twórczości pozostawała pod silnym wpływem nurtów celebrujących spontaniczne gesty malarskie, takich jak informel, taszyzm oraz surrealizm, tworzyła obrazy o wyrazistej ekspresji i żywej kolorystyce, umieszczając postać ludzką w centrum kompozycji.

Spojrzenia 2017 to już ósma edycja konkursu dla młodych polskich artystów organizowanego przez Deutsche Bank Polska S.A. oraz Zachętę — Narodową Galerię Sztuki. Piątkę finalistów wytypował komitet nominujący pod przewodnictwem malarki Pauliny Ołowskiej. W tegorocznych Spojrzeniach biorą udział twórcy urodzeni pomiędzy rokiem 1984 i 1987, reprezentujący różne części Polski, których sztukę łączy jednak zainteresowanie człowiekiem — zarówno jednostkowe, jak i w perspektywie społecznej.

Wystawa Bartosza Kokosińskiego „Pastelowy osiedlowy” w Galerii Monopol ma swoje źródło w refleksji nad estetyką przestrzeni miejskiej w Polsce. Na wystawie będzie można zobaczyć zarówno starsze prace jak i realizacje przygotowane specjalnie dla galerii.

Wystawa, jako autorski projekt Stefana Gierowskiego, ma na celu przybliżenie szerokiego spektrum najnowszych tendencji w polskim malarstwie abstrakcyjnym oraz próbę odpowiedzi na tytułowe pytanie. Jak mówi sam artysta: „Problem, który mnie interesuje dotyczy naszego malarstwa abstrakcyjnego, które w Polsce od prawie 100 lat ma swoich zwolenników. Ciekawym jest co właściwie artyści malarze dzisiaj rozumieją przez abstrakcję i dlaczego uważają się za abstrakcjonistów”.

Fundacja Stefana Gierowskiego powstała w 2014 roku. W ramach jej działalności artysta chce podzielić się swoimi doświadczeniami udostępniając własne archiwum, w którym zawarte jest kilkadziesiąt lat historii sztuki. Jednocześnie Fundacja posiada własną przestrzeń wystawową, w której organizowane są wystawy we współpracy z kuratorami polskimi i zagranicznymi.

Wystawa obejmuje kilkadziesiąt wielkoformatowych obrazów odzwierciedlających jej wieloletnią fascynację ludzkim ciałem i autoportretem. Prezentuje przekrój całej twórczości malarki, począwszy od prac powstałych w Wiedniu w latach 40. XX wieku, przez dzieła tworzone w Paryżu, w Nowym Jorku oraz po powrocie do Austrii w roku 1980, a także obrazy z ostatnich lat życia artystki.

Wystawa „Wieczny lunch” to amalgamat abstrakcyjnych form i fragmentów rzeczywistości budzących niejasne skojarzenia. Pawszak i Poniatowski bardziej niż snuciem opowieści, zainteresowani są atmosferą. Tutaj sens jest nieuchwytny i rozpościera się pomiędzy pracami.

Autorzy zachęcają, aby zgromadzone obiekty traktować jako zaczyn, pramaterię obdarzoną potencjałem do uformowania się w cokolwiek. Pokazane prace mają w sobie coś z monolitu z 2001: Odysei kosmicznej Kubricka – przedmiotu, który na tyle frapuje, że nie sposób go uznać za dzieło przypadku, a jednocześnie nie ujawnia swojego pochodzenia ani zastosowania.

Pawszak i Poniatowski podczas wspólnego działania przyglądają się nawzajem swoim metodom pracy. Szukają sensów w pozornie nieznaczących sytuacjach i zestawieniach. Choć rzeczywistość jedynie majaczy w oddali, obaj mają do niej afirmujące podejście.

Wystawa przyjmuje za punkt wyjścia popularną w humanistyce kategorię afektów, które organizują jej przestrzeń emocjonalną. Afekt rozumiany jest tu jako automatyczna reakcja ciała na bodźce odbierane z otoczenia bądź zmiany zachodzące w ciele. Reakcje te, przyjemne bądź przykre, zachodzą poza świadomością i sferą rozumową, niepoddawane od razu refleksji poznawczej. Potocznie afekt utożsamiany jest z emocjami, ale w kontekście wystawy to protoemocja — doświadczenie „intensywności” (niepokój, napięcie, drżenie, niepewność odczuwane w ciele, pod skórą), które dopiero przepracowane poznawczo, uświadomione, uruchamia odczuwanie konkretnych odczuć takich jak radość, strach, wstręt, wstyd czy gniew i wiele pochodnych emocjonalnych niuansów.

Ta wystawa – prezentowany na niej wybór zdjęć – jest bezpośrednim poprzednikiem Nightflight to Venus. Choć relacja pomiędzy oboma cyklami jest płynna, a dynamika i zasada kompozycyjna w zasadzie ta sama, to tym razem artysta podsuwa nam zestaw całkiem innych skojarzeń. Mówiąc: bestiariusz, przywołuje ekskluzywne wydawnictwa rejestrujące niezwykłe zjawiska przyrodnicze i atlasy rzadkich a pięknych okazów fauny. Nie zawsze oczywiste kształty na zdjęciach, nasycone neonowymi barwami, transponują kobiece ciało w formy przywodzące na myśl świat mieszkańców raf koralowych, ciepłych, egzotycznych mórz czy trudnodostępnych głębin. Jesteśmy na wyższym poziomie odrealnienia ciała.

Istotny jest sposób, w jaki powstają zdjęcia – nie w wyniku umówionych sesji z udziałem zaproszonych modelek, przy użyciu wybranych akcesoriów w specjalnie przygotowanym studio, ani w trakcie wędrówek z aparatem w poszukiwaniu interesujących znalezisk – ale podczas uprawiania seksu czy, jak mówi autor, „celebrowania rozkoszy”. To wysoce skondensowany fotoreportaż z łóżka oświetlonego ultrafioletowym światłem, skupiony na formie będącej wehikułem koloru, który dla autora jest jednym z fundamentalnych elementów przeżywania rozkoszy. Wyestetyzowanie do granic możliwości sprawia, że te dokumenty spełnienia przekierowują naszą uwagę na swoje inne możliwe sensy. W cyklu Nightflight to Venus autor bardziej niż na akcesoriach intensyfikujących erotyczne doznania skupia się na kobiecym ciele, które przyobleczone w neonową bieliznę, kadrowane w nieoczywisty sposób kieruje nasze skojarzenia ku podmorskim światom.

Członkowie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wzięli udział w otwarciu wystawy Sharon Lockhart. Mały Przegląd w Pawilonie Polskim na 57. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji.

Tytułowy „Mały Przegląd“ był gazetą dla dzieci i młodzieży, wymyśloną i redagowaną przez Korczaka, która ukazywała się w latach 1926–1939 jako piątkowy dodatek do żydowskiego dziennika „Nasz Przegląd“. Publikowano w nim teksty i korespondencje nadsyłane z całej Polski, w całości autorstwa dzieci i młodzieży. Te kilka stron suplementu, oddane młodym ludziom w ramach masowej gazety dla dorosłych, były bezprecedensowym formatem umożliwiającym im opowiadanie własnym językiem o sobie, wyrażanie opinii o polityce i życiu codziennym.

Fotografie prezentowane na wystawie to portrety dwóch nastolatek z ośrodka w Rudzienku czytających „Małe Przeglądy“ w Bibliotece Narodowej w Warszawie, gdzie znajduje się archiwalny zbiór gazet. Symbolizując spotkanie z blisko stuletnią historią, zdjęcia przypominają o lukach,  historiach niewypowiedzianych, silnych związkach pomiędzy przeszłością i teraźniejszością. Instalacja w pawilonie umożliwia powtórzenie tego doświadczenia: wyposażona jest w stanowiska do czytania „Małych Przeglądów“ — oryginalne ławy widoczne na fotografiach i elementy wystroju wypożyczone z Biblioteki Narodowej.

Wystawa Życie. Instrukcja — łącząca różne dyscypliny twórcze — gromadzi prace i autorów, dla których istotne jest myślenie przez klasyfikację, upodobanie do rygorów formalnych czy też tworzenie złożonych narracji. Ekspozycja dzieli się na cztery części: ludyczną, socjologiczną, fabularną i autobiograficzną. Integralną jej część stanowi czytelnia, która przenika do wszystkich „rozdziałów” wystawy. Wśród prezentowanych publikacji znalazły się zarówno książki fotograficzne, jak i będące efektem projektów artystycznych, bądź same będące projektami artystycznymi.

Tytuł wystawy Gordon Parks: Aparat to moja broń jest cytatem z pierwszej i najważniejszej książki Parksa — wspomnień A Choice of Weapons [Wybór broni]. To zarazem motto jego życia określające precyzyjne wybieranie środków tak, by dosięgnąć celu, ale także będące formą aktywizmu w walce o równość społeczną.

Wystawa odzwierciedla podział, jakiego sam autor dokonał w swoich archiwach. Układ chronologiczny jest miejscami zaburzony kosztem nadrzędnej tematyki prac. Zestawione razem podkreślają wyjątkową zdolność fotografa do odnajdywania się w skrajnych sytuacjach społecznych i kulturowych. Z podobnym wyczuciem potrafił sportretować żebraczkę w Estoril w Portugalii, jak i contessę w Paryżu. Miał swoje ulubione, sprawdzone sposoby na kadrowanie, opowiadanie historii. Z pewnością odrobił lekcję modernizmu, co widać szczególnie w jego wczesnych pracach. Ale to nie styl fotografowania czy sposób kadrowania zapamiętujemy. W jego zdjęciach najważniejszą rolę gra człowiek. „Niekiedy, szczególnie w początkach kariery, pozwalałem aparatowi, aby osądzał ludzi, zanim spróbuje ich zrozumieć. Znajdowałem usprawiedliwienie w nieprawdziwym powiedzeniu, że fotografia nigdy nie kłamie. Od tamtego czasu nauczyłem się, że to, kim jest człowiek, nie zawsze widać na jego twarzy. Zwykle istnieje głębsza prawda o nim ukryta w środku, często uwięziona przez nieustępliwego wroga — jego samego”.

Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych jest organizacją pożytku publicznego. Zachęcamy do przekazania nam 1% podatku na cele edukacyjne oraz cele związane z upowszechnianiem sztuki współczesnej. Nasz numer KRS to 0000165010.

Monograficzna wystawa prezentuje prace rzeźbiarskie oraz bogaty wybór działalności medalierskiej i graficznej artysty, w znakomitej scenografii Roberta Rumasa z muzyką Włodzimierza Kotońskiego. Jej celem jest nie tylko przypomnienie dokonań wybitnego rzeźbiarza, ale również ukazanie wszechstronności  i skali jego talentu oraz roli w kształtowaniu nowoczesnej tradycji artystycznej w Polsce.

Założona w 2006 roku grupa Slavs and Tatars od początku zagłębiła się w tak różnorodne obszary badań jak polityka języków turkijskich, średniowieczna literatura parenetyczna, relacje między Iranem a Polską i transliteracja. Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski z dumą inicjuje przegląd dotychczasowej, dziesięcioletniej już twórczości; po raz pierwszy wszystkie cykle prac zostaną zaprezentowane i zaktywizowane w jednej instytucji.  Przyjmując tereny „na wschód od byłego Muru Berlińskiego i na zachód od Wielkiego Muru w Chinach” za obszar swoich prerogatyw,  Slavs and Tatars cały czas kreolizują, tworzą i zderzają ze sobą polityczne i wyobrażone geografie, obalając nasze koncepcje tożsamości, języka czy wyznania. Jako region poddany presji imperiów (rosyjskiego, bizantyjskiego, perskiego, wymieniając tylko kilka), ideologii (komunizmu czy politycznego islamu) i nie wspominając  o religiach abrahamicznych, Eurazja staje się gruntem, na którym mamy okazję lepiej zrozumieć nas samych jako jednostkowych, homogenicznych obywateli czy podmioty. Artyści opowiadają się  za podmiotowością jako imperium, ze wszystkimi negocjacjami, heterogenicznościami, kompromisami koniecznymi do jego obalenia.

Prace artystów – od rzeźb po wykłady performatywne, od instalacji po publikacje – wywracają tradycyjne hierarchie rozumienia, widzenia i słuchania. Jak sugerują prace z cyklu Kitab Kebab, zdobywanie wiedzy polega w takim samym stopniu na trawieniu, jak na aktywności mózgowej, a artyści chętnie wyzwalają ją z ucisku umysłu.  Rzeźba sugeruje, że  książka powinna być czytana na dywanie, z którego zeskakujemy wprost pod stopy starca jadącego tyłem na ośle.

Czym była ludowość i sztuka ludowa w pierwszych latach powojennych w Polsce oraz pierwszych dekadach PRL-u? Jak posługiwała się nią „ludowa” władza? W jaki sposób zmieniał się jej status wraz z wprowadzeniem jej do muzeów i galerii? Jakie miejsce w świecie sztuki zajmował twórca ludowy — „inny”?

Polska — kraj folkloru? odpowiada na te i inne pytania, prezentując całą złożoność i niejednoznaczność tego kulturowego fenomenu. Ważny dla niej punkt odniesienia stanowi historia wystaw, które odbywały się w CBWA (obecnej Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki) w latach 50. i 60., a wśród nich głośny pokaz Inni przygotowany przez Aleksandra Jackowskiego.

Wystawa prezentuje zbiory Jankilevitsch Collection. Na wystawie znalazły się prace między innymi Wojciecha Fangora, Jerzego Nowosielskiego, Pawła Bownika, czy Wilhelma Sasnala. Wystawę można oglądać od 29 września 2016 roku na 42. piętrze budynku apartamentowego Cosmopolitan przy ulicy Twardej 4.

Dla większości z nas niezmiennie bogactwo pozostaje w sferze pragnień. W tytułowym „bogactwie” zawiera się więc cudzysłów, niedomówienie i dwuznaczność. Staje się ono hasłem, które nie oznacza dóbr materialnych, lecz bardziej ich brak. Wystawa jest próbą prześledzenia wizualnych reprezentacji bogactwa od lat 90., czasów transformacji i zachłyśnięcia się wizją szybkiego wzbogacenia się, przez rozczarowanie neoliberalnymi ideami, do dzisiaj. Obecnie bogactwo niejednokrotnie okazuje się fantazją, iluzją czy złudzeniem, a „bieda jako nowe bogactwo” — doświadczeniem generacyjnym, w którym ironia pozwala oswajać tęsknoty i lęki, ale jest też narzędziem do kwestionowania rzeczywistości.

COMMON AFFAIRS to wystawa polskich artystów wybranych spośród grona finalistów konkursu SPOJRZENIA. Nagroda dla najlepszych młodych twórców, zainicjowana w 2003 roku przez dwie instytucje: Zachętę — Narodową Galerię Sztuki, której misją jest upowszechnianie sztuki aktualnej, oraz Deutsche Bank — w swych działaniach już od wielu lat deklarujący promocję sztuki i zainteresowanie współczesnością — jest najważniejszym wyróżnieniem przyznawanym w obszarze sztuk wizualnych w Polsce.

Wystawa jest prezentowana w dwóch miejscach: KunstHalle Deutsche Bank i Instytucie Polskim w Berlinie.

Wyjazd członków Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych połączony był ze zwiedzaniem Berlin Biennale, galerii prywatnych oraz wystaw Williama Kentridge’a (Martin-Gropius-Bau) i Cindy Sherman (meCollectors Room).

4Na wystawie można było nie tylko zobaczyć niezwykłe prace nowojorskiego twórcy, ale również poznać fascynującą historię ich powstania. Po raz pierwszy reliefy z cyklu Polskie miasteczka (Polish Village series) zostały zestawione ze źródłami inspiracji Stelli, a więc przedwojennymi zdjęciami i rysunkami pomiarowymi synagog.

Na naszych oczach przenikają się dwa – wydawałoby się – odległe światy: drewnianych synagog i amerykańskiej sztuki współczesnej.

Wystawa opowiada o podróży w odniesieniu do historii i teraźniejszości regionu, w którym swoboda przemieszczania się była do niedawna luksusem dostępnym niewielu. Otwarcie na świat po rewolucji 1989 roku oraz włączenie w procesy globalizacyjne umożliwiły obywatelom byłego bloku wschodniego wyjazdy i wymianę międzynarodową na zupełnie nową skalę. Ukształtowały one dzisiejszą tożsamość regionu w równym stopniu co nowy ustrój polityczny i gospodarczy.

7 kwietnia zaprosiliśmy członków Towarzystwa na oprowadzanie po International Art Fair Warsaw.
IAFwarsaw 2016 to pierwsza edycja międzynarodowych targów sztuki XX i XXI wieku.

Ze szczegółowym programem oraz listą wystawców można zapoznać się na stronie http://art-fair.pl/

723 marca zaprosiliśmy na Walne Zebranie Członkow TZSP.

Po części oficjalnej odbylo się oprowadzanie po wystawie Wojciech Zamecznik. Foto – graficznie, ze specjalnym udziałem syna artysty, Juliusza Zamecznika.

Wojciech Zamecznik — jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu to postać wielowymiarowa, lecz nadal nieznana. Odkrywany współcześnie jako fotograf, był aktywnym przez dwie dekady od zakończenia II wojny światowej wszechstronnym artystą. Zostawił po sobie niezwykle bogate archiwum wypełnione projektami nie tylko plakatów i aranżacji wystaw, ale także scenografii, czołówek filmów, układów graficznych książek i czasopism, okładek płyt i kalendarzy, projektów stoisk na międzynarodowych targach przemysłowych, mebli, strojów teatralnych oraz nagrania filmowe i tysiące fotografii.

Wystawa będąca pierwszym od trzydziestu lat tak obszernym pokazem monograficznym poświęconym Wojciechowi Zamecznikowi koncentruje się na zależnościach pomiędzy jego pasją dla fotografii a projektowaniem graficznym.

27 stycznia zaprosiliśmy na specjalne oprowadzanie kuratorskie po wystawie Sztuka w naszym wieku. Po wystawie oprowadzili kuratorzy, Rafał Dominik i Szymon Żydek. Wystawa Sztuka w naszym wieku to subiektywna opowieść o sztuce, którą autorzy zilustrowali wyborem 24 prac pochodzących z kolekcji gromadzonych przez Fundację Sztuki Polskiej ING oraz Zachętę — Narodową Galerię Sztuki. Wystawie towarzyszy bogato ilustrowana książka, będąca zbiorem miniesejów krytyków sztuki i kolekcjonerów, którzy w zabawnych lub poważnych, często prowokacyjnych tekstach udzielają odpowiedzi na pytania o sztukę współczesną.

Po oprowadzaniu członkowie TZSP wzięli udział w aukcji sztuki współczesnej zorganizowanej przez Fundację RazemPamoja, z której dochód został przeznaczony na program stypendialny dla uczniów szkół w slumsie Mathare w Nairobi.

12 listopada zaprosiliśmy na oprowadzanie kuratorskie po wystawie „Zaraz po wojnie”.
Po wystawie oprowadziły Joanna Kordjak i Agnieszka Szewczyk.

Wystawa „Zaraz po wojnie” jest próbą odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób złożoność nastrojów społecznych i napięcia polityczne w powojennej Polsce znalazły swoje odzwierciedlenie w sztukach plastycznych, fotografii, filmie, a także architekturze i wzornictwie.
Czy kluczowy dla najnowszej historii Polski okres 1944–1948 jest równie ważny w obszarze sztuki? Jak w pierwszych latach nowej, dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości społeczno-politycznej i atmosferze, z jednej strony, „euforii odbudowy” i nadziei, z drugiej „wielkiej trwogi” odnajdywali się artyści?

Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych podpisało porozumienie o współpracy z Towarzystwem Przyjaciół Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Najważniejszymi punktami porozumienia pomiędzy tymi dwoma stowarzyszeniami jest wspólne działanie na rzecz popularyzacji i promocji sztuki współczesnej w Polsce, podejmowanie inicjatyw w zakresie edukacji oraz upowszechnianie kultury w dziedzinie sztuki współczesnej. Praktyczną stroną owego porozumienia jest współpraca przy realizacji programów członkowskich obydwu stron, wymiana zaproszeń na wydarzenia organizowane przez strony czy bezpłatny wstęp do instytucji dla członków towarzystw.

Porozumienie zostało zawarte na czas nieokreślony i będzie służyć popularyzacji sztuki współczesnej oraz jednoczeniu środowiska polskich kolekcjonerów i miłośników sztuki.

W tym sezonie zapraszamy na jeszcze więcej wydarzeń i spotkań ze sztuką współczesną!

Już po raz piąty odbył się w Warszawie festiwal galerii prywatnych – Warsaw Gallery Weekend.
Z tej okazji Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych zaprosiło do Zachęty na oprowadzanie kuratorskie po wystawie „Spojrzenia 2015. Nagroda Deutsche Bank”.
Po oprowadzaniu goście zostali zaproszeni na koktajl.

26 maja zaprosiliśmy członków Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych na uroczysty finisaż wystawy „Kanibalizm? O zawłaszczeniach w sztuce”.

Podczas wieczoru odbyła się prezentacja dr Pawła Freusa „Zawłaszczone, ale nie ukradzione” oraz oprowadzania tematyczne po wystawie, prowadzone przez związanych z Zachętą historyków sztuki.

http://dziendobry.tvn.pl/wideo,2064,n/sztuka-zywi-sie-sama-soba-inspiracja-czy-plagiat,169710.html

Członkowie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wzięli udział w otwarciu wystawy Halka/Haiti. 18°48’05”N 72°23’01”W. C.T. Jasper i Joanna Malinowska w Pawilonie Polskim na 56. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji.

Uroczyste otwarcie wystawy  z udziałem prof. Małgorzaty Omilanowskiej, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odbyło się 6 maja 2015. Gościem honorowym wydarzenia była Anna Komorowska, Małżonka Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

7 maja Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych miało zaszczyt być gospodarzem uroczystego śniadania w Hotelu Gabrielli przy Riva Degli Schiavoni 4110 z udziałem prof. Małgorzaty Omilanowskiej, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Hanny Wróblewskiej, dyrektor Zachęty – Narodowej Galerii sztuki oraz kurator wystawy i artystów.

10 kwietnia odbyło się walne zebranie członków Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, na którym zostało omówione sprawozdanie finansowe Towarzystwa za rok 2015.

Po zebraniu zaprosiliśmy członków na oprowadzanie kurator Marii Brewińskiej po wystawie „Kanibalizm? O zawłaszczeniach sztuce”.

Oprowadzanie kuratorskie Andy Rottenberg po wystawie „Postęp i higiena” i kolacja przygotowana przez restaurację Belvedere, dedykowana wsparciu projektu prezentowanego w Pawilonie Polskim na 56. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji.

W piątek 28 listopada 2014 w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki odbył się przedpremierowy pokaz wystaw „Postęp i higiena” oraz „Gregor Schneider. Unsubscribe”. W uroczystości wzięli udział artyści oraz kuratorka wystaw, Anda Rottenberg.

W czwartek 9 października 2014 w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki odbył się przedpremierowy pokaz wystawy „Konrad Smoleński. Everything Was Forever, Until It Was No More – Próba czasu”. W uroczystości wzięła udział Małżonka Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Anna Komorowska.

Specjalnie dla członków Towarzystwa zostały zorganizowane dwa oprowadzania po aktualnych wystawach w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki.

O godz. 18.30 zaprosiliśmy na oprowadzanie z kuratorką Agnieszką Szewczyk po wystawie Byłem, czego i wam życzę. Henryk Tomaszewski. Wystawa zorganizowana w stulecie urodzin Henryka Tomaszewskiego – grafika, projektanta, rysownika, jednej z najważniejszych postaci polskiej grafiki po II wojnie światowej – ukazuje niezwykle wyrazisty, unikalny styl projektowania artysty oraz jego źródła.

O godz. 19.00 zaprosiliśmy na wystawę Paulina Ołowska. Czar Warszawy. Oprowadziła Katarzyna Kołodziej z zespołu kuratorów Zachęty. To pierwsza tak obszerna prezentacja twórczości Pauliny Ołowskiej w Polsce, pokazująca wielowątkowość zarówno tematyki, jak i metod pracy artystki. Zawiera malarstwo, rzeźbę, scenografię, instalacje, neon, asamblaż, rysunek, kolaż i tkaninę, oraz przygotowaną specjalnie na wystawę nową instalację – sklep z kolekcją mody firmy Clemens en August.

To pierwsza tak obszerna prezentacja twórczości Pauliny Ołowskiej w Polsce, pokazująca wielowątkowość zarówno tematyki, jak i metod pracy artystki. Zawiera malarstwo, rzeźbę, scenografię, instalacje, neon, asamblaż, rysunek, kolaż i tkaninę, oraz przygotowaną specjalnie na wystawę nową instalację – sklep z kolekcją mody firmy Clemens en August.

W swoich pracach artystka porusza problem związków pomiędzy historycznymi awangardami i teraźniejszością, tworząc swoisty melanż sztuk – wysokiej z użytkową i popularną. Interesuje ją współczesność i aktualność, którą zderza z utopijnymi wizjami z przeszłości, namawiając widza do refleksji nad zapomnianą estetyką i ideologią.

Tytuł wystawy pochodzi od nazwy perfumerii na rogu ulic Kruczej i Żurawiej w Warszawie, istniejącej od lat 60. Reklamował ją stylowy neon z napisem i rysunkiem przedstawiającym butelkę perfum. W latach 80. neon został zdjęty, a w latach 90. zamiast niego pojawiła się „billboardowa dziewczyna” – wizerunek typowy dla reklam z tamtego czasu. Dziś witryny zlikwidowanego jakiś czas temu sklepu są zaklejone warstwami plakatów. Czar Warszawy prysł.

Salony Jerzego Iwaszkiewicza, Byłem, czego i wam życzę, VIVA 27.03.2014

Wystawa ukazuje wierzenia i praktyki religijne składające się na krajobraz wyznaniowy Stanów Zjednoczonych, gdzie religia odgrywa ważną rolę, a pluralizm wyznań sprawia, że jest to jedno z najbardziej zróżnicowanych pod względem religijnym państw na świecie. Chociaż na mapie Stanów Zjednoczonych wciąż przeważają tradycyjne wspólnoty wyznaniowe, jednocześnie jesteśmy świadkami narodzin nowego modelu religijności, zgodnie z którym każdy może dowolnie zdefiniować swoją tożsamość religijną. Kontrowersyjną dewizę użytą w tytule wystawy, nieraz kwestionowaną przez środowiska polityczne i religijne, w kontekście dzisiejszej różnorodności wyznaniowej odczytać można jako sugestię, że Ameryka nie jest już „jednym narodem pod opieką (jednego) Boga” [one Nation under (one) God]. Wyrażenie „In God We Trust” daje się interpretować jako mocną deklarację wiary, ale także jako manifestację prawa do „wyboru własnej religii”, która może przybierać najróżniejsze formy i oblicza.

Tym razem zaprosiliśmy członków Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych do wzięcia udziału w akcji „Kup grafikę!”. 

Zachęta, posiadająca niezwykle bogaty i różnorodny zbiór grafik, zaproponowała wybór kilkuset prac, z których miłośnicy sztuki i przyszli kolekcjonerzy mogli kupić coś do wzbogacenia lub zapoczątkowania własnych zbiorów.

Po obejrzeniu prezentacji zaprosiliśmy członków na lampkę wina i prezentację „Otworzyć Zachętę”, którą poprowadziła dyrektor Hanna Wróblewska.

Film jest częścią projektu artystki …i zadziwi się Europa, prezentowanego w Pawilonie Polskim na 54. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji. Widzowie warszawscy będą więc mogli zobaczyć film w tym samym czasie, kiedy nastąpi jego oficjalna premiera na weneckiej wystawie.

Współorganizatorem wydarzenia jest Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych.

Na spotkaniu zostało omówione roczne sprawozdanie finansowe TZSP za rok 2010 oraz plan działań na najbliższe miesiące. Wszyscy członkowie zostali oficjalnie zaproszeni na warszawską premierę filmu Zamach (część trylogii Yeal Bartany „… i zadziwi się Europa” reprezentującej Polskę na 54. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji), która odbyła się 3 czerwca w Zachęcie. Towarzystwo będzie partnerem tego wydarzenia.

Po części oficjalnej członkowie zwiedzili wystawę Neo Rauch. Begleiter. Mit realizmu.

Alfabet sztuki, czyli jak czytać sztukę współczesną

terminy zjazdów: 16-17.03.2018, 13-14.04.2018, 18-19.05.2018, 15-16.06.2018

Alfabet sztuki to cztery spotkania ze sztuką współczesną i twórczością wybranych artystów, których prace znajdują się w zbiorach Zachęty lub prezentowane są na aktualnych wystawach. Sztuka współczesna jest wielowątkowa, a tematem dzieł często stają się problemy społeczne, polityczne, czy światopoglądowe. Artyści, komentując aktualne i historyczne zjawiska, posługują się różnymi mediami (film, rzeźba, fotografia, malarstwo, performans). Celem szkolenia jest prezentacja metod angażowania ucznia w samodzielną analizę dzieła sztuki oraz doskonalenie narzędzi do interpretowania i odczytywania języka współczesnych artystów, a także nauka kreatywności poprzez oglądanie prac, dyskutowanie o nich i branie udziału w inspirowanych nimi warsztatach. Rozmawiając z uczniami o sztuce współczesnej, uczymy ich świadomego odbioru rzeczywistości i krytycznego stosunku do informacji kreowanych przez media.

Szkolenie przeznaczone jest dla nauczycieli szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, nauczających wiedzy o kulturze, historii sztuki, języka polskiego i przedmiotów artystycznych oraz wszystkich tych, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o sztuce współczesnej i poszukują inspiracji do prowadzenia zajęć. Uczestnicy otrzymają zaświadczenia ukończenia kursu oraz materiały edukacyjne.

Warunkiem ukończenia szkolenia będzie zaprezentowanie zajęć (lekcji, projektu edukacyjnego) przeprowadzonych w placówkach uczestników, do których inspirację stanowiły zajęcia lub materiały edukacyjne prezentowane w ramach szkolenia. Prezentacja odbędzie się podczas ostatniego spotkania z cyklu.

Zajęcia odbywają się w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, pl. Małachowskiego 3 w Warszawie. Organizatorzy zapewniają zakwaterowanie i zwrot kosztów podróży.
Organizatorem szkolenia jest Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych we współpracy z Zachętą – Narodową Galerią Sztuki.

Sztuka edukacji to cykl dorocznych konferencji dotyczących szeroko pojętej kultury w programach nauczania oraz możliwości współpracy między szkołą, a publicznymi i niepublicznymi instytucjami kultury (m.in. samorządowymi instytucjami kultury czy organizacjami pozarządowymi) przy tworzeniu projektów edukacyjnych. Inicjatorem konferencji jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, organizatorem i koordynatorem Zachęta — Narodowa Galeria Sztuki
wraz z partnerami z miast goszczących wydarzenie.

Sztuka edukacji to spotkania praktyków zajmujących się edukacją kulturalną dzieci i młodzieży — zarówno formalną, jak i nieformalną. Biorą w nich udział nauczyciele, pedagodzy, edukatorzy, animatorzy i artyści. Stwarzamy przestrzeń do rozmów, dyskusji i wymiany doświadczeń. Wspólnie szukamy miejsca
dla kultury i sztuki w szkole oraz zastanawiamy się, jak możemy się uzupełniać. Poprzez prezentację dobrych praktyk wskazujemy wartości wynikające ze współpracy między środowiskami przy realizacji projektów. Inspirujemy i budujemy sieci kontaktów. Konferencje są bowiem świetną okazją do nawiązania relacji, które mogą stać się początkiem wspólnych projektów oraz do propagowania idei, że kultura jest niezbędnym narzędziem, by funkcjonować w społeczeństwie.

W tegorocznej konferencji nasze Towarzystwo było partnerem.

Dzięki darowiznom otrzymanym od Mecenasów Towarzystwa uczestniczki projektu Sharon Lockhart Mały przegląd z Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii w Rudzienku, pojechały do Wenecji zobaczyć wystawę w Pawilonie Polskim i spotkały się z artystami – Sharon Lockhart i Markiem Bradfordem.

Dzięki darowiznom otrzymanym od Mecenasów Towarzystwa w dalszym ciągu wspieramy budowę kolekcji Zachęty. Otrzymaliśmy darowiznę na zakup pracy Olgi Wolniak Marek i Tomek (portret Marka Sobczyka i Tomasza Piłata).

SZKOLENIE DLA NAUCZYCIELI 2017
ALFABET SZTUKI, CZYLI JAK CZYTAĆ SZTUKĘ WSPÓŁCZESNĄ

Alfabet sztuki to cztery spotkania ze sztuką współczesną i twórczością wybranych artystów, których prace znajdują się w zbiorach Zachęty lub prezentowane są na aktualnych wystawach. Sztuka współczesna jest wielowątkowa, a tematem dzieł często stają się problemy społeczne, polityczne, czy światopoglądowe. Artyści, komentując aktualne i historyczne zjawiska, posługują się różnymi mediami (film, rzeźba, fotografia, malarstwo, performans). Celem szkolenia jest prezentacja metod angażowania ucznia w samodzielną analizę dzieła sztuki oraz doskonalenie narzędzi do interpretowania i odczytywania języka współczesnych artystów, a także nauka kreatywności poprzez oglądanie prac, dyskutowanie o nich i branie udziału w inspirowanych nimi warsztatach. Rozmawiając z uczniami o sztuce współczesnej, uczymy ich świadomego odbioru rzeczywistości i krytycznego stosunku do informacji kreowanych przez media. Podczas szkolenia zostaną omówione między innymi takie zagadnienia jak: sztuka w przestrzeni publicznej, sztuka zaangażowana społecznie, sztuka krytyczna, wątki historyczne w twórczości współczesnych artystów, czy projektowanie graficzne. Opowiemy również, jak twórczo wykorzystać w edukacji zasoby portalu otwartazacheta.pl, wskażemy inne portale i strony internetowe, z których warto czerpać wiedzę o sztuce współczesnej.

Szkolenie obejmujące łącznie 40 godzin lekcyjnych przeznaczone jest dla nauczycieli szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, nauczających wiedzy o kulturze, historii sztuki, języka polskiego i przedmiotów artystycznych oraz wszystkich tych, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o sztuce współczesnej i poszukują inspiracji do prowadzenia zajęć. Uczestnicy otrzymają zaświadczenia ukończenia kursu oraz materiały edukacyjne.

6 października (piątek) 2017

16.30–17 — powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie programu szkolenia

17–20 — warsztaty Opowieść kolekcji

prowadzenie: Magdalena Staroszczyk

Czy kolekcja Zachęty może stanowić narrację? Jakie opowieści można w niej odnaleźć? Zbadamy to z pomocą niewidzialnych przedmiotów z niewidzialnych worków, wspólnego śnienia i innych nietypowych narzędzi. Warsztaty mają charakter opowiadania, wykorzystują techniki teatru improwizowanego i storytellingu. Służą rozwijaniu wyobraźni i wrażliwości na osobisty odbiór sztuki współczesnej.

Warsztaty inspirowane grą zatytułowaną Graj w kolekcję! dostępną na www.zacheta.art.pl

Magdalena Staroszczyk — doktorantka w Instytucie Kultury Polskiej UW, muzealniczka. W działaniach edukacyjnych wykorzystuje swoje doświadczenie w pracy z teatrem improwizowanym, performansem i storytellingiem. Z Zachętą współpracuje od 2013 roku, prowadząc zajęcia w ramach szkoleń z cyklu Alfabet sztuki, czyli jak czytać sztukę współczesną.

20 — kolacja w Zachęcie (bistro Po prostu Zachęta) 

7 października (sobota) 2017

9–13 Warsztaty Wystawa jako pole działania

prowadzenie: Marcin Matuszewski i Anna Zdzieborska

Jak wiele o dziełach sztuki możemy się dowiedzieć, zwiedzając wystawę samodzielnie? Jak zmienia się nasz odbiór w zależności od tego, czy oglądamy wystawę sami czy jesteśmy oprowadzani przez przewodnika? Jak dzieło sztuki może nas inspirować? Podczas warsztatów poświęconych analizie dzieła sztuki wspólnie obejrzymy aktualne wystawy. Na przykładzie materiałów edukacyjnych przygotowanych i udostępnianych przez Zachętę oraz prostych ćwiczeń inspirowanych wybranymi pracami rozwijać będziemy narzędzia do interpretowania i odczytywania języka współczesnych artystów.

Anna Zdzieborska — historyczka sztuki, edukatorka, pracowniczka działu edukacji w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki. Koordynatorka i autorka programów i projektów edukacyjnych w Zachęcie, m.in. programów towarzyszących wystawom, programów kierowanych do osób niewidomych, niesłyszących i ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz projektu Zachęta dla nauczycieli obejmującego szkolenia, spotkania, warsztaty i konferencje dla nauczycieli. Prowadzi warsztaty o sztuce współczesnej dla młodzieży i dorosłych. Koordynatorka konferencji z cyklu Sztuka edukacji.

Marcin Matuszewski — student kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W  Zachęcie prowadzi warsztaty dla młodzieży, oprowadza po wystawach, prowadzi spotkania z cyklu Sztuka dostępna oraz szkolenia dla nauczycieli. W wolnych chwilach tworzy kolaże.

13.00–13.30 — przerwa

13.30–15.00 — Warsztaty Autoportret

prowadzenie: Maria Kiesner

Maria Lassnig dużo uwagi poświęcała obserwacji własnego ciała. Skupiała się przede wszystkim na relacji swojego wnętrza z otaczającym światem. Obserwacje i doświadczenia przełożyła na język sztuki, tworząc liczne autoportrety. Przez blisko 70 lat swojej aktywności artystycznej namalowała setki autoportretów przedstawiających ją w różnych kontekstach i momentach życia. To malarska opowieść o kruchości ludzkiego ciała, upływie czasu i przemijaniu.
Podczas warsztatów każdy z uczestników stworzy swój własny malarski autoportret.

Więcej o wystawie: https://zacheta.art.pl/pl/wystawy/maria-lassnig

Maria Kiesner — absolwentka Wydziału Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (dyplom pod kierunkiem prof. J. Modzelewskiego). W 2009 obroniła doktorat pod tytułem “Miasto przed burzą” na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 2005 i 2007 stypendystka MKiDN. Od 2008 roku pracuje jako adiunkt w Instytucie Edukacji Artystycznej na Akademii Pedagogiki Specjalnej im Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, gdzie prowadzi zajęcia z przedmiotów malarstwo oraz metodyka nauczania plastyki. W roku akademickim 2015-2016 pracowała jako asystent w pracowni Malarstwa i rysunku Prof. Andrzeja Bieńkowskiego i Prof. Łukasza Korolkiewicza na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP oraz prowadziła samodzielnie pracownię malarstwa w Katedrze Mody Wydziału Wzornictwa APS w Warszawie. Maluje architekturę i pejzaże miejskie. Przedstawia obiekty realistycznie, ascetycznie i bez sztafażu. Interesują ją fabryki, dworce, szkoły, domy kultury i zapomniane relikty socmodernizmu i modernizmu.

15 — obiad w Zachęcie (bistro Po prostu Zachęta)

24 listopada (piątek) 2017

16.30-18 — warsztaty Zapis emocji

Podczas warsztatów pozmawiamy o emocjach, ich ekspresji i obecności w sztuce abstrakcyjnej. Czy rzeczywiście z dzieła nieprzedstawiającej nic nie sposób wyczytać? Na koniec stworzymy własne prace abstrakcyjne ilustrujące nazwane przez nas emocje. Spróbujemy wyrazić je również w Polskim Języku Migowym.

Prowadzenie: Daniel Kotowski

Daniel Kotowski — absolwent Polsko­ – Japońskiej Akademii Technik Komputerowych, obecnie na studiach magisterskich na Architekturze Wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest aktywnym członkiem Grupy Artystów Głuchych. Interesuje się sztuką, architekturą wnętrz i architekturą. Od 2017 roku prowadzi w Zachęcie cykl spotkań „Zachęta miga” w Polskim Języku Migowym.

20 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

25 listopada (sobota) 2017

9-10.45 — Sztuka wychodzi na ulice. Warsztaty na wystawie Radość nowych konstrukcji. (Po)wojenne utopie Mariana Bogusza

Prowadzenie: Marta Kwapich

Marian Bogusz to jedna z ciekawszych postaci polskiej powojennej sceny artystycznej. Malarz, scenograf, projektant, przede wszystkim zaś niezwykły wizjoner i popularyzator sztuki.  Od początku jego twórczej działalności przyświecała mu idea edukacji estetycznej oraz aktywnego kształtowania otoczenia człowieka poprzez sztukę. Zdaniem Bogusza ważną misją artysty miało być dążenie do ulepszania przestrzeni, a co za tym idzie również rodzących się w niej stosunków międzyludzkich. Właśnie te zagadnienia staną się tematem naszych warsztatów, w ramach których postaramy się stworzyć projekt ekspozycji prezentującej sztukę w wybranej przestrzeni publicznej.

Marta Kwapich – absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim, obecnie studiuje wzornictwo na Akademii Sztuk Pięknych. W Zachęcie oprowadza po wystawach i prowadzi warsztaty dla młodzieży. Interesuje się historią kultury, sztuki oraz designu i te właśnie wątki stara się eksponować podczas zajęć edukacyjnych.

10.45-11 — przerwa

11-13 — warsztaty wokół twórczości Mariana Bogusza

Prowadzenie: Zofia Hejke

Zofia Hejke — animatorka kultury, edukatorka, nauczycielka reklamy i artystka (tkanina unikatowa i malarstwo). Kolejność nie jest przypadkowa. Jej ostatnie lata zawodowe zdominowane zostały przez różne projekty określane jako edukowanie przez sztukę. Od 2013 współpracuje z działem edukacji galerii Zachęta, prowadząc warsztaty twórcze w ramach szkoleń dla nauczycieli. Wykształcenie artystyczne rozszerzone o formy podyplomowych studiów m.in. zarządzanie kulturą w strukturach Unii Europejskiej czy strategia reklamy.

13-13.15 — przerwa

13.15-14.45 — Twórcza moc języka. Warsztaty na wystawie Marii Anto

Prowadzenie: Marcin Matuszewski

Maria Anto często czerpała inspiracje z poezji. Jednym z bliskich jej poetów był Bolesław Leśmian. Podobnie jak w jego poezji, w malarstwie Anto swobodnie łączy przyrodę, świat ludzi oraz wytwory zbiorowej i własnej wyobraźni. Na przykładzie ich twórczości widać, że język (literacki czy malarski) ma moc kreacji, stwarzania świata. Malując czy opisując postaci, zwierzęta, rośliny artyści powołują je do życia. Sami stwarzają panujące w tym świecie prawa i atmosferę. Na warsztatach przeczytamy wybrane wiersze Bolesława Leśmiana i spróbujemy połączyć je z obrazami Marii Anto. Zobaczymy co wyniknie ze zderzenia tych dwóch niezwykłych światów. Zastanowimy się jaką rolę w kreacji tego świata ma obiorca – jego skojarzenia i wyobraźnia.

Marcin Matuszewski — student kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W  Zachęcie prowadzi warsztaty dla młodzieży, oprowadza po wystawach, prowadzi spotkania z cyklu Sztuka dostępna oraz szkolenia dla nauczycieli. W wolnych chwilach tworzy kolaże.

15 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

15 grudnia (piątek) 2017

16.30-18 — warsztaty Tęczowe haiku na wystawie Sarkis. Tęcza anioła

Prowadzenie: Marcin Matuszewski

Wystawa Sarkisa — ormiańskiego artysty konceptualnego, jednego z najważniejszych klasyków sztuki XX i XXI wieku — to świetna okazja do zastanowienia się nad różnymi koncepcjami prezentowania historii, tradycji i doświadczeń zbiorowych. Jego wystawę obejrzymy myśląc o haiku — prostej formie  poetyckiej o konkretnej i niezmiennej strukturze, wywodzącej się z Japonii okresu Edo. Podczas warsztatów zastanowimy się, jak słowo może funkcjonować w przestrzeni oraz jak może łączyć się w językowe konstelacje. W oparciu o neony prezentowane na wystawie spróbujemy stworzyć nasze własne tęczowe haiku.

Marcin Matuszewski — student kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W  Zachęcie prowadzi warsztaty dla młodzieży, oprowadza po wystawach, prowadzi spotkania z cyklu Sztuka dostępna oraz szkolenia dla nauczycieli. W wolnych chwilach tworzy kolaże.

18 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

16 grudnia (sobota) 2017

9-10.45 — wykład o twórczości Wojciecha Bąkowskiego

Prowadzenie: Karolina Vyšata

Karolina Vyšata — historyczka sztuki, kuratorka, edukatorka, animatorka kultury. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i podyplomowych Muzealniczych Studiów Kuratorskich Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Współpracowała z Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachętą – Narodową Galerią Sztuki, Uniwersytetem Dzieci. Kuratorka i realizatorka programów edukacyjnych i wystaw sztuki współczesnej. Od 2008 roku związana z Galerią Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki w Krakowie, w ramach której m.in. realizuje projekt www.sztuka24h.edu.pl.

10.45-11 — przerwa

11-13 — warsztaty wokół twórczości Wojciecha Bąkowskiego

Prowadzenie: Zofia Hejke

Zofia Hejke — animatorka kultury, edukatorka, nauczycielka reklamy i artystka (tkanina unikatowa i malarstwo). Kolejność nie jest przypadkowa. Jej ostatnie lata zawodowe zdominowane zostały przez różne projekty określane jako edukowanie przez sztukę. Od 2013 współpracuje z działem edukacji galerii Zachęta, prowadząc warsztaty twórcze w ramach szkoleń dla nauczycieli. Wykształcenie artystyczne rozszerzone o formy podyplomowych studiów m.in. zarządzanie kulturą w strukturach Unii Europejskiej czy strategia reklamy.

13-13.15 — przerwa

13.15-14.45 — Wykład Co tworzyłby dziś Paul Cézanne? Liczne oblicza sztuki współczesnej

prowadzenie: dr Monika Murawska

Sztuka współczesna jest wieloforemna, nie jest jak linia prosta, ale jak „zygzak”, bowiem zbacza z obranych dróg, zmienia tory i zaskakuje. To sztuka po końcu sztuki, jak ujmuje to Arthur Danto, ponieważ nie jest już tym, czym była kiedyś, już sto lat temu jej paradygmat uległ radykalnemu przekształceniu. Zmieniła się też funkcja artysty. Stefan Morawski wyznaczył swojego czasu cztery drogi, jakimi podąża dziś artysta: doznanie, mass media wraz z działaniami w codzienności, nowe technologie i konceptualizm. Czasem drogi te krzyżują się ze sobą i splatają, ale niekiedy biegną od siebie niezależnie.

Pytanie, jakie chcemy tu postawić, dotyczy istoty samej sztuki, czy też jej nieuchwytności. A także tego, jak zmieniła się rola artysty, czy i gdzie we współczesnym świecie znalazłoby się jeszcze miejsce dla takiego twórcy jak Paul Cézanne, dla koryfeusza nowoczesności, artysty buntownika, malarza odrzucanego przez wiele lat i skłóconego ze światem. Czy artysta widzi więcej, czy, paradoksalnie, mniej, ponieważ pomija to, co według niego nieistotne? Czy sztuka nie zdaje sprawy raczej z rozpadu rzeczywistości niż z jej spoistości i swojskości? Co wobec tego tworzyłby dziś Cézanne?

dr Monika Murawska — absolwentka filozofii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zajmowała się przede wszystkim historią filmu. Studiowała na Université Paris X Nanterre i Katholieke Universiteit Leuven. W 2008 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Warszawskim poświęcony współczesnej fenomenologii francuskiej. Jest trzykrotną stypendystką rządu francuskiego, sekretarzem redakcji „Przeglądu Filozoficzno-Literackiego” i członkiem Polskiego Towarzystwa Fenomenologicznego. Autorka książek: Problem innego (2005) i Filozofowanie z zamkniętymi oczami (2011) oraz licznych artykułów na temat fenomenologii sztuki.

15 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

12 stycznia (piątek) 2017

16.30-17.30 oprowadzanie po wystawie Anny Ostoi

Prowadzenie: Sara Herczyńska

Sara Herczyńska – studentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Doświadczenie w edukacji i organizacji wydarzeń kulturalnych zdobyła w ramach projektu Moishe House Warszawa. Edukatorka i przewodniczka w Zachęcie, prowadzi warsztaty dla młodzieży.

17.30 – wyjście na spektakl TR Warszawa w ATM Studio (dojazd autobusem 146 z przystanku Rondo Waszyngtona do przystanku Jeziorowa)

19.00 – spektakl „Moja walka”

13 stycznia (sobota) 2017

9—12.00 Miłośnik sztuki. Spotkanie i warsztaty z Karoliną Bregułą

prowadzenie: Karolina Vyšata

Tytułowy Miłośnik sztuki to „everyman, który choć nie jest zawodowym znawcą sztuki i często rozumie ją inaczej niż krytycy, czerpie z niej prawdziwą radość” (http://karolinabregula.com/index.php/portfolio/project/pl/28).

A jaki jest nasz stosunek do sztuki? Jak na nią patrzymy? Jak interpretujemy? Jak odczuwamy? Czy często używamy sformułowania „nie rozumiem”? W czasie spotkania z Karoliną Bregułą zapoznamy się z twórczością artystki oraz spróbujemy swoich sił w alternatywnych (?) formach interpretacji.

Karolina Breguła (ur. 1979) – artystka multimedialna, autorka instalacji, happeningów, wideo i fotografii. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, doktorantka na tej samej uczelni. Jej prace pokazywane były między innymi w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, w Jewish Museum w Nowym Jorku czy na 55. Biennale Sztuki w Wenecji. Laureatka drugiej nagrody w konkursie Spojrzenia 2013 i trzeciej nagrody Samsung Art Master 2007. Laureatka wielu stypendiów jak stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, stypendium Młoda Polska i stypendium Funduszu Wyszehradzkiego. Autorka takich projektów jak Fire-Followers (2013), Biuro tłumaczeń sztuki (2010) czy Niech nas zobaczą (2003). W kolekcji Zachęty znajduje się praca artsytki Biuro budowy pomnika (2016) https://zacheta.art.pl/pl/kolekcja/katalog/bregula-karolina-biuro-budowy-pomnika

Karolina Vyšata — historyczka sztuki, kuratorka, edukatorka, animatorka kultury. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i podyplomowych Muzealniczych Studiów Kuratorskich Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Współpracowała z Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachętą – Narodową Galerią Sztuki, Uniwersytetem Dzieci. Kuratorka i realizatorka programów edukacyjnych i wystaw sztuki współczesnej. Od 2008 roku związana z Galerią Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki w Krakowie, w ramach której m.in. realizuje projekt www.sztuka24h.edu.pl.

12.00 przerwa kawowa, lunch

12.15—13.45 Warsztaty wokół twórczości Anny Ostoi

prowadzenie: Zofia Hejke

Zofia Hejke — animatorka kultury, edukatorka, nauczycielka reklamy i artystka (tkanina unikatowa i malarstwo). Kolejność nie jest przypadkowa. Jej ostatnie lata zawodowe zdominowane zostały przez różne projekty określane jako edukowanie przez sztukę. Od 2013 współpracuje z działem edukacji galerii Zachęta, prowadząc warsztaty twórcze w ramach szkoleń dla nauczycieli. Wykształcenie artystyczne rozszerzone o formy podyplomowych studiów m.in. zarządzanie kulturą w strukturach Unii Europejskiej czy strategia reklamy.

14 przerwa kawowa

14.15—15.30 prezentacje uczestników szkolenia

Chcielibyśmy się dowiedzieć, czy i w jaki sposób zajęcia przeprowadzone w ramach szkolenia zainspirowały Państwa do poprowadzenia lekcji w szkole. Czy poprowadziliście warsztaty według scenariusza zaprezentowanego podczas szkolenia? Co zmieniliście? A może wymyśliliście całkiem inne warsztaty wokół twórczości artystów, z których twórczością zapoznaliście się podczas szkolenia? Może zainspirowała was Gra w kolekcję? A może wypróbowaliście metody pracy, którymi posługują się edukatorzy Zachęty? Jak odebrali to uczniowie? Jakie elementy szkolenia uważacie za wartościowe? A jakie uważacie za niemożliwe do zrealizowania w szkole? Każdy uczestnik będzie miał 5 minut na krótką relację, którą można zilustrować zdjęciami dokumentującymi zajęcia lub efekty pracy.

15.30 obiad w Zachęcie

Osiem prac współczesnych artystów, 465 fundatorów i 88 470 zł – to efekt kampanii crowdfundingowej „Buduj z nami kolekcję Zachęty”, w którą również zaangażowali się członkowie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.

Dodatkowo Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych zostało partnerem i jednym z głównych fundatorów. Dzięki środkom uzyskanym ze zbiórki 1% podatku zakupiono do kolekcji Zachęty pracę Karola Radziszewskiego Scotch Pink (Siusiu w torcik).

Prace można było oglądać na oficjalnym pokazie w Zachęcie, który był dedykowany przede wszystkim fundatorom, którzy zdecydowali się wesprzeć rozwój kolekcji. Dzięki akcji crowdfundingowej zakupiono również m.in. fotografie Adama Rzepeckiego, Andrzeja Tobisa, książkę artystyczną grupy Luxus, serie filmów Anny Senkary i Cezarego Koczwarskiego,film Anny Jermolaewej, Wojciecha Gilowicza oraz prace Izy Tarasewicz i Moniki Zawadzki. Podczas pokazu zostały wyeksponowane w sąsiedztwie innych, już historycznych dzieł ze zbiorów Zachęty.

PROGRAM: 

28 października (piątek) 2016

16.30–17 — powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie programu szkolenia

17–18 — O edukacji w Zachęcie i otwartych zasobach edukacyjnych, prowadzenie: Anna Zdzieborska (dział edukacji Zachęty)

18 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

19 – 20 – oprowadzanie po wystawie Wreszcie we własnym domu. Dom Polski w transformacji, w ramach 8 edycji festiwalu „Warszawa w budowie”, Budynek drukarni, ul. Nowogrodzka 84/86

29 października (sobota) 2016

9–12 — warsztaty Opowieść kolekcji

prowadzenie: Magdalena Staroszczyk

Czy kolekcja Zachęty może stanowić narrację? Jakie opowieści można w niej odnaleźć? Zbadamy to z pomocą niewidzialnych przedmiotów z niewidzialnych worków, wspólnego śnienia i innych nietypowych narzędzi. Warsztaty mają charakter opowiadania, wykorzystują techniki teatru improwizowanego i storytellingu. Służą rozwijaniu wyobraźni i wrażliwości na osobisty odbiór sztuki współczesnej.

Warsztaty inspirowane grą zatytułowaną Graj w kolekcję! dostępną na www.zacheta.art.pl

Magdalena Staroszczyk — doktorantka w Instytucie Kultury Polskiej UW, muzealniczka. W działaniach edukacyjnych wykorzystuje swoje doświadczenie w pracy z teatrem improwizowanym, performansem i storytellingiem. Z Zachętą współpracuje od 2013 roku, prowadząc zajęcia w ramach szkoleń z cyklu Alfabet sztuki, czyli jak czytać sztukę współczesną.

12-12.30 — przerwa

12.30-14 — Wykład o twórczości Wojciecha Wodiczki oraz oprowadzanie po wystawie Krzysztofa Wodiczki i Jarosława Kozakiewicza Rozbrojenie kultury. Projekt Instytutu Rozbrojenia Kultury i Zniesienia Wojen im. Józefa Rotblata (http://zacheta.art.pl/pl/wystawy/jaroslaw-kozakiewicz-i-krzysztof-wodiczko-rozbrajanie-kultur)

prowadzenie: Marcin Matuszewski

Marcin Matuszewski — student kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W  Zachęcie prowadzi warsztaty dla młodzieży i oprowadza po wystawach.

14.15-16 — Warsztaty wokół twórczości Krzysztofa Wodiczki

prowadzenie: Zofia Hejke

Zofia Hejke — animatorka kultury, edukatorka, nauczycielka reklamy i artystka (tkanina unikatowa i malarstwo). Kolejność nie jest przypadkowa. Jej ostatnie lata zawodowe zdominowane zostały przez różne projekty określane jako edukowanie przez sztukę. Od 2013 współpracuje z działem edukacji galerii Zachęta, prowadząc warsztaty twórcze w ramach szkoleń dla nauczycieli z cyklu Kolekcja Zachęty. Przewodnik po polskiej sztuce współczesnej i  Alfabet sztuki, czyli jak czytać sztukę współczesną, współorganizowanych przez Warszawskie Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń oraz Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. Wykształcenie artystyczne rozszerzone o formy podyplomowych studiów m.in. zarządzanie kulturą w strukturach Unii Europejskiej czy strategia reklamy.

16 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

25 listopada (piątek) 2016

16.30–18 — zwiedzanie wystawy Wanda Czełkowska. Retrospekcja w Muzeum Rzeźby im. X. Dunikowskiego (ul. Puławska 113 a)

18.30–20 — oprowadzanie po wystawie Polska – kraj folkloru? w galerii Zachęta

Więcej o wystawie: https://zacheta.art.pl/pl/wystawy/polska-kraj-folkloru

prowadzenie: Marcin Matuszewski 

20 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

26 listopada (sobota) 2016 

9–11  — warsztaty O budowaniu relacji z dziełem sztuki

Prowadzenie: Karolina Vyšata

Spotkanie poświęcone percepcji oraz analizie dzieła sztuki, budowaniu kontekstu opartego zarówno na wiedzy jak i indywidualnym doświadczeniu odbiorcy, oraz wspólnemu wypracowaniu narzędzi dydaktycznych ułatwiających wzbudzanie refleksji na temat sztuki. Zaprezentowane zostaną materiały edukacyjne przygotowane i udostępniane przez Zachętę – Narodową Galerię Sztuki (www.zacheta.art.pl) i Galerię Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki (www.sztuka24edu.pl). 

Karolina Vyšata — historyczka sztuki, kuratorka, edukatorka, animatorka kultury. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i podyplomowych Muzealniczych Studiów Kuratorskich Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Współpracowała z Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachętą – Narodową Galerią Sztuki, Uniwersytetem Dzieci. Kuratorka i realizatorka programów edukacyjnych i wystaw sztuki współczesnej. Od 2008 roku związana z Galerią Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki w Krakowie, w ramach której m.in. realizuje projekt www.sztuka24h.edu.pl. Współpracuje z przedszkolami realizując autorskie programy historii sztuki (Przedszkole Montessori „Otwieramy dzieciom świat” w Krakowie, Przedszkole „Świat Montessori” w Warszawie).

11–11.30 przerwa

11.30–13 — Magdalena Abakanowicz — T jak Tkanina

prowadzenie: Paula Kaniewska

Wykład będzie poświęcony twórczości Magdaleny Abakanowicz, polskiej rzeźbiarki, której największą sławę przyniosły odważne eksperymenty z tkaniną. Powstające w latach 60. Abakany to trójwymiarowe obiekty wielkich rozmiarów, zrywające z tradycyjnym płaskim formatem makat czy kilimów. Nie jest to jednak jedyny przypadek, gdy artystka sięgała do nowatorskich rozwiązań, by wzmocnić przekaz swoich dzieł. W ramach wykładu przyjrzymy się jej seryjnym rzeźbom, pracom wykorzystującym pnie drzew i wielkim instalacjom przestrzennym, by zobaczyć jak Abakanowicz opowiada o doświadczeniu człowieczeństwa.

Paula Kaniewska — studentka kulturoznawstwa w ramach MISH na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest edukatorką i przewodniczką w Zachęcie.

13.15–15.15 warsztaty inspirowane twórczością Magdaleny Abakanowicz

prowadzenie: Zofia Hejke

W części praktycznej będziemy eksperymentowali z tkaniną. Wątkiem będzie włóknisty materiał, a osnową forma rzeźbiarska. Mocne doświadczenie strukturalnej budowy świata, jakie było udziałem Abakanowicz, zdeterminowało wybór tkaniny jako surowca dla wielu jej rzeźb. Skupimy się w działaniach na użyciu miękkiej, strukturalnej tkaniny, aby poobserwować jej oddziaływanie od małej po dużą skalę, od pojedynczej nitki po jej zwielokrotnienie. Ćwiczenia zaplanowane tak, aby lepiej rozumieć dlaczego Abakanowicz zmieniła myślenie o tym, czym jest tkanina unikatowa i dlaczego powstało określenie ,,rzeźba miękka”.

15.15 obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

16 grudnia (piątek) 2016

16.30–18 — oprowadzanie kuratorskie Piotra Czyża po wystawie Bezcenne, Muzeum Narodowe w Warszawie

18.30–20 — oprowadzanie po wystawie Kolekcje i wprowadzenie o twórczości Edwarda Krasińskiego

Więcej o wystawie: https://zacheta.art.pl/pl/wystawy/kolekcje

prowadzenie: Marcin Matuszewski 

20 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

17 grudnia (sobota) 2016 

9–11 — Wystawa: prezentacja czy interpretacja?

prowadzenie: Joanna Falkowska-Kaczor, Paula Kaniewska

Ze sztuką bardzo często spotykamy się poprzez wystawę, ale nie zawsze zwracamy uwagę na konkretne pomysły ekspozycyjne. W jakim stopniu sposób prezentacji wpływa na odczytanie dzieł? W ramach zajęć przeanalizujemy przykłady różnych wystaw i zastanowimy, jakie stały za nimi założenia. Ze świata sztuki przeniesiemy się do szkoły i wspólnie opracujemy koncepcję wystawy, która mogłaby służyć porządkowaniu wiedzy i zgłębianiu nowych tematów.

Joanna Falkowska-Kaczor – historyk sztuki, nauczycielka historii sztuki w zespole szkół „Bednarska” w Warszawie, egzaminatorka matury z historii sztuki

11–11.30 przerwa

11.30–13 — warsztaty inspirowane twórczością Edwarda Krasińskiego

prowadzenie: Zofia Hejke

Edward Krasiński, rzeźbiarz, malarz, autor form przestrzennych, instalacji i sytuacji artystycznych. Jeden z najważniejszych protagonistów neo-awangardy polskiej lat 60. i 70. XX wieku, znany ze stosowania motywu niebieskiej linii.

Jaką rolę przypisywał Krasiński niebieskiemu paskowi? Dlaczego uwikłane w niebieską linię przedmioty są pozbawiane swoich pierwotnych funkcji i znaczeń? Podczas warsztatów będziemy stwarzać sytuacje artystyczne, w których blue skotch łączy różne elementy formalne i treściowe.

13–13.30 przerwa

13.30-16 — Oprowadzanie kuratorskie po wystawie Jacek Damięcki. Makroformy i warsztaty Gramatyka wystaw

Prowadzenie: Małgorzata Kuciewicz

Tematem ćwiczeń warsztatowych będzie percepcja rozwiązań wystawienniczych i stosowane od połowy lat   60. XX wieku: przestrzenny relief, esej wizualny, etalaże, aktywna-pasywna podłoga w projektach Jacka Damięckiego. Warsztaty mają na celu zainspirowanie do widzenia wystawiennictwa jako przestrzeni eksperymentu.

Małgorzata Kuciewicz – kuratorka wystawy Jacek Damięcki. Makroformy (razem z Sarmenem Beglarianem). Wraz z Simone De Iacobis oraz Jakubem Szczęsnym współtworzą Grupę CENTRALA. Projektują w każdej skali — od przedmiotu, poprzez wnętrza, budynki po skalę urbanistyczną. Ich efemeryczne projekty powstałe na styku architektury i sztuki to impulsy rewidujące rzeczywistość i próba krytycznego kształtowania przyszłości. Zajmują się badaniem i rekonstrukcją śmiałych idei z XX wieku, m.in. w ramach zeszłorocznej rezydencji w Akademie Schloss Solitude w Stuttgarcie badali wystawiennictwo Bauhausu. Projektowali wystawy dla Centrum Sztuki Współczesnej, Muzeum Historii Żydów Polskich, ekspozycję Lifting The Curtain towarzyszącą 14. Biennale Architektury w Wenecji (z Moniką Konrad). Dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie projektują wystawy o Oskarze Hansenie (2014, MACBA w Barcelonie; 2015 Serralves Museum w Porto).

centrala.net.pl

16 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

13 stycznia (piątek) 2017

16.30–20 — prezentacje uczestników szkolenia oraz warsztaty na zakończenie 6 edycji Alfabetu sztuki

prowadzenie: Anna Zdzieborska

Chcielibyśmy się dowiedzieć, czy i w jaki sposób zajęcia przeprowadzone w ramach szkolenia zainspirowały Państwa do poprowadzenia lekcji w szkole. Czy poprowadziliście warsztaty według scenariusza zaprezentowanego podczas szkolenia? Co zmieniliście? A może wymyśliliście całkiem inne warsztaty wokół twórczości artystów, z których twórczością zapoznaliście się podczas szkolenia? Może zainspirowała was Gra w kolekcję? A może wypróbowaliście metody pracy, którymi posługują się edukatorzy Zachęty? Jak odebrali to uczniowie? Jakie elementy szkolenia uważacie za wartościowe? A jakie uważacie za niemożliwe do zrealizowania w szkole? Każdy uczestnik będzie miał 5 minut na krótką relację, którą można zilustrować zdjęciami dokumentującymi zajęcia lub efekty pracy.

Anna Zdzieborska – historyczka sztuki, edukatorka, pracuje w dziale edukacji Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Podyplomowych Studiów Menedżerów Kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Autorka i koordynatorka programów edukacyjnych, m.in. Zachęta dla nauczycieli, którego elementem są szkolenia z cyklu Alfabet sztuki, czy Muzyczne obrazy.

20 – kolacja i pożegnalna lampka wina w Po prostu Zachęta

14 stycznia (sobota) 2017

9—12.00 A–Z — Andrzej Tobis

prowadzenie: Maria Szczycińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

Andrzej Tobis postrzega świat jako ogromne muzeum wypełnione osobliwymi dziełami sztuki. Artysta je dostrzega i tworzy z nich wizualny opis rzeczywistości, jednocześnie badając relację pomiędzy obrazem a słowem. Wychodząc od cyklu A-Z (Gabloty edukacyjne) zastanowimy się nad niejednoznacznością tej relacji oraz utopijnością dzieła totalnego. Podczas warsztatów, podobnie jak autor, będziemy ilustrować pojęcia słownikowe. Zobaczymy co odkryjemy wchodząc w labirynt słów i obrazów.

Maria Szczycińska — studentka Mediów interaktywnych i widowisk na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Edukatorka w Zachęcie, prowadzi warsztaty dla młodzieży, a także dla osób z dysfunkcją wzroku i słuchu. Jako członek Stowarzyszenia Inicjatywa „Razem” współtworzy otwartą przestrzeń artystyczną Zaczarowany Ogród na warszawskim Jazdowie.

12.00 przerwa

12.30—15.30 Gry i zabawy ze sztuką

W co się bawią artyści? Jakie zasady gry obowiązują w świecie sztuki? Czy zabawę można rozpatrywać w kategoriach estetyki? Co zabawa ma wspólnego ze sztuką? Tematem tej części spotkania będzie relacja sztuki i zabawy, a punktem wyjścia do refleksji stanie się twórczość trójki artystów, których dzieła znajdują się w kolekcji Zachęty. Zagramy w gry inspirowane twórczością omawianych artystów i zastanowimy się, jak zrealizować je w szkole. A może powstaną nowe pomysły na gry i zabawy ze sztuką?

12.30-13.30 Gry z kompozycją – Henryk Stażewski

prowadzenie: Paula Kaniewska

Inspiracją do wielkoformatowej gry są kompozycje Henryka Stażewskiego konstruowane z geometrycznych elementów według określonych reguł. Pojawiające się w dziełach artysty formy przypominają popularne zabawy: bierki i układanki. Idąc tropem tych wizualnych skojarzeń, przeprowadzimy szereg ćwiczeń z kompozycji. Na rozgrzewkę zastanowimy się, jak stworzyć układy dynamiczne i statyczne oraz jakie znaczenie dla odbioru pracy ma tytuł. Następnie, grając w bierki i układając puzzle, będziemy nieustająco poszukiwać idealnej formy.

13.30-14.30 Gry losowe — BINGO — Ryszard Winiarski

prowadzenie: Zuzanna Zasacka

Gra w kości, rzut monetą, ruletka, loteria — w tych popularnych grach losowych nie są ważne umiejętności czy sprawność, o rezultacie decyduje przypadek. To także metoda twórcza Ryszarda Winiarskiego, który w swojej praktyce artystycznej inspirował się teorią gier, rachunkiem prawdopodobieństwa i statystyką. Artysta projektował również gry zakładające aktywny udział widzów. Ostateczny układ elementów geometrycznych na planszy był uzależniony od przebiegu gry toczącej się w galerii. Zainspirowani losowością stosowaną przez Winiarskiego, zagramy w bingo.  Celem gry nie będzie skreślenie liczb w jednej linii, a wylosowanie takiego ich układu, który umożliwi ułożenie fragmentu obrazu Winiarskiego. Zasady gry są te same, ale zmienia się format: zamiast skreślać liczby, będziemy układać na planszy kompozycję z geometrycznych elementów.

Zuzanna Zasacka – absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. W Zachęcie oprowadza po wystawach gimnazjalistów i licealistów, prowadzi też warsztaty dla dzieci i młodzieży  w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Domu Spotkań z Historią. Od lat pracuje jako instruktorka narciarstwa.

14.30-15.30 Gry z alfabetem – Stanisław Dróżdż
prowadzenie: Marcin Matuszewski

Ostatni wielkoformatowa gra będzie inspirowana pracami Stanisława Dróżdża oraz klockami służącymi dzieciom do zabawy i nauki alfabetu. Nasze kostki będą nieco większe, a zestaw liter mniej standardowy. W trakcie gry nadamy słowom kształty, budując konstrukcje z klocków. Spróbujemy uprzestrzennić słowa z prac Stanisława Dróżdża i znaleźć dla nich odpowiednie miejsca w przestrzeni. Stworzymy również własne poematy wizualne w wersji site-specific, a następnie zagramy w wielkoformatowe scrabble i inne gry słowne. Zobaczymy, na co jeszcze pozwoli nam alfabet!

PROGRAM:

18 marca (piątek) 2016

16.30–17 — powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie programu szkolenia

17–18 — O edukacji w Zachęcie i otwartych zasobach edukacyjnych, prowadzenie: Anna Zdzieborska (dział edukacji Zachęty) i Maria Świerżewska-Franczak (dział zbiorów i inwentarzy Zachęty)

Program edukacyjny Zachęty przygotowywany jest zarówno w związku z aktualnymi wystawami, jak i kolekcją Zachęty. Składa się ze spotkań, wykładów, dyskusji, pokazów filmowych, warsztatów kierowanych do różnych grup wiekowych i z różnymi potrzebami. W tej części szkolenia zaprezentujemy realizowane przez nas projekty edukacyjne oraz propozycje zajęć dla szkół i nauczycieli. Przedstawimy pomoce, które nauczyciele mogą wykorzystywać podczas zajęć w szkole, lub takie, które mogą stanowić inspirację do twórczych zajęć z dziećmi i młodzieżą.

Zarówno materiały edukacyjne, jak i reprodukcje dzieł z kolekcji, zdjęcia dokumentujące wystawy i wydarzenia, teksty, katalogi itp. staramy się publikować na stronie zacheta.art.pl na tzw. wolnych licencjach Creative Commons, które umożliwiają zainteresowanym swobodne i darmowe korzystanie. Podczas warsztatów wyjaśnimy, jakie są rodzaje licencji Creative Commons i wskażemy, czym się od siebie różnią. Zwrócimy również uwagę na szanse i zagrożenia wynikające z korzystania z zasobów sieci.

18 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

Wydarzenie towarzyszące – wizyta w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Trzy ostatnie wystawy w Pawilonie Emilia)

19 marca (sobota) 2016

9–12 — warsztaty Opowieść kolekcji

prowadzenie: Magdalena Staroszczyk

Czy kolekcja Zachęty może stanowić narrację? Jakie opowieści można w niej odnaleźć? Zbadamy to z pomocą niewidzialnych przedmiotów z niewidzialnych worków, wspólnego śnienia i innych nietypowych narzędzi. Warsztaty mają charakter opowiadania, wykorzystują techniki teatru improwizowanego i storytellingu. Służą rozwijaniu wyobraźni i wrażliwości na osobisty odbiór sztuki współczesnej.

Warsztaty inspirowane grą zatytułowaną Graj w kolekcję! dostępną na www.zacheta.art.pl

Magdalena Staroszczyk — doktorantka w Instytucie Kultury Polskiej UW. Obecnie zawodowo związana z Muzeum Woli, oddziałem Muzeum Warszawy. W działaniach edukacyjnych wykorzystuje swoje kilkuletnie doświadczenie w pracy z technikami teatru improwizowanego i storytellingu. Z Zachętą współpracuje od 2013 roku, prowadząc zajęcia w ramach szkoleń z cyklu Alfabet sztuki, czyli jak czytać sztukę współczesną.

12-12.30 — przerwa lunch

12.30-14 — oprowadzanie po wystawie Wojciech Zamecznik. Foto-graficznie

Wojciech Zamecznik był scenografem, projektantem wystaw i wybitnym grafikiem należącym do uznanej na świecie tzw. polskiej szkoły plakatu. Jednak na wystawie nie tyle będziemy oglądać jego dobrze znane plakaty, ile zajrzymy do warsztatu grafika, śledząc rodzące się w jego głowie pomysły, zmieniające się koncepcje i odważne eksperymenty. Poznamy Zamecznika jako zafascynowanego mechaniką wynalazcę, a także jako kochającego męża i ojca obdarzonego niezwykłym poczuciem humoru.

Maria Kosińska — historyczka sztuki, edukatorka. Od 2004 roku współpracuje z Zachętą, gdzie prowadzi działania edukacyjne skierowane do różnych grup wiekowych i osób o specjalnych potrzebach. Od 2013 roku prowadzi również szkolenia dla nauczycieli organizowane we współpracy z Warszawskim Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń oraz Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych. Współautrorka projektu Muzyczne obrazy dla młodzieży gimnazjalnej, realizowanego w Zachęcie w roku szkolnym 2014/2015 i 2015/2016.

14.15-16 — Warsztaty wokół twórczości Wojciecha Zamecznika

prowadzenie: Zofia Hejke

Jakie jest podejście do tworzenia tak charakterystycznej formy wypowiedzi, jaką jest plakat? Czy jest tu miejsce na spontaniczny eksperyment i na szukanie skrótu plastycznego? Jaka jest droga do znalezienia skrótu plastycznego, czym jest skrót plastyczny? Odpowiedzi na te pytania przyniesie część warsztatowa  spotkania.

Zofia Hejke — animatorka kultury, edukatorka, nauczycielka reklamy i artystka (tkanina unikatowa i malarstwo). Kolejność nie jest przypadkowa. Jej ostatnie lata zawodowe zdominowane zostały przez różne projekty określane jako edukowanie przez sztukę. Od 2013 współpracuje z działem edukacji galerii Zachęta, prowadząc warsztaty twórcze w ramach szkoleń dla nauczycieli z cyklu Kolekcja Zachęty. Przewodnik po polskiej sztuce współczesnej i  Alfabet sztuki, czyli jak czytać sztukę współczesną, współorganizowanych przez Warszawskie Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń oraz Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych. Wykształcenie artystyczne rozszerzone o formy podyplomowych studiów m.in. zarządzanie kulturą w strukturach Unii Europejskiej czy strategia reklamy.

16 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

22 kwietnia (piątek) 2016

16.30 – oprowadzanie po wystawie Frank Stella i synagogi dawnej Polski w Muzeum Żydów Polskich POLIN (ul. Anielewicza 6)

18.15-20 – oprowadzanie kuratorskie Magdy Kłos-Podsiadło po wystawie Tu czy tam? Współczesna polska ilustracja książkowa dla dzieci

Magda Kłos-Podsiadło – wydawczyni książek dla dzieci i młodzieży, założycielka wydawnictwa Wytwórnia. Odkrywca i promotorka talentów wśród najmłodszego pokolenia grafików i ilustratorów polskich, których wydane w Wytwórni książki zdobywają wiele krajowych i międzynarodowych nagród. W 2012 r. zasiadła w międzynarodowym jury konkursu dla ilustratorów Bologna Illustrators Exhibition. W 2014 r. prowadziła warsztaty dla ilustratorów na zaproszenie Itabashi Art Museum w Tokio.

20 – kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

 23 kwietnia (sobota) 2016

9-10.30 – wykład o twórczości Pawła Jarodzkiego

Prowadzenie: Maria Kosińska

10.45-12.30 – warsztaty wokół twórczości Pawła Jarodzkiego

Prowadzenie: Zofia Hejke

12.30 – przerwa na lunch

13-13.30 Dzień Wolnej Sztuki – możliwość uczestniczenia w Dniu Wolnej Sztuki w galerii Zachęta lub Muzeum Etnograficznym w Warszawie, wstęp wolny

13.30-15 Pisanie obrazem. Warsztaty o polskiej poezji konkretnej

Prowadzenie: Karolina Iwańczyk (dział edukacji Zachęty)

Poezja konkretna jako kierunek w sztuce pojawiła się w latach 50. XX wieku. Za jej prekursorów uważa się Szwajcara Eugena Gomringera i członków brazylijskiej grupy Noigandres, którzy zaczęli tworzyć wizualne kompozycje z liter i znaków typograficzych. W Polsce ten nurt zaczął rozwijać się w latach 60. za sprawą Stanisława Dróżdża, który od 1967 roku tworzył teksty konkretne: pojęciokształty. O konkretyzmie pisał: „poezja konkretna polega na wyizolowaniu, zautonomizowaniu słowa. Wyizolowaniu go z kontekstu językowego, wyizolowaniu go także z kontekstu rzeczywistości pozajęzykowej, żeby słowo jak gdyby samo w sobie i dla siebie znaczyło. W poezji konkretnej forma jest zdeterminowana treścią, a treść formą. Poezja tradycyjna opisuje obraz. Poezja konkretna pisze obrazem”. Podczas warsztatów, inspirując się pojęciokształtami Dróżdża oraz pracami innych polskich konkretystów, stworzymy własne poematy wizualne.

15 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

13 maja (piątek) 2016

17 — oprowadzanie po wystawie Teresa Kazimiera Murak-Rembielińska

Marcin Matuszewski – student kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W  Zachęcie prowadzi warsztaty dla młodzieży i oprowadza po wystawach.

18.15 — kolacja w Zachęcie (Po prostu bistro)

19 – wernisaż wystawy Podróżnicy

 14 maja (sobota) 2016

9—12.30 Wilhelm Sasnal — M jak Malarstwo

prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

Czy w czasach wszechobecnej technologii i cyfryzacji malarstwo nie straciło siły przebicia? Czy można za jego pośrednictwem poruszać współczesne nam problemy? Jak w nowoczesny sposób mówić o historii? I czemu na portrecie nie sposób dostrzec twarzy?

Na te i na wiele innych pytań spróbujemy odpowiedzieć, przyglądając się twórczości Wilhelma Sasnala, jednego z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych artystów polskich na świecie, przez krytykę nazywanego „czołowym malarzem swojego pokolenia”. W części warsztatowej zajmiemy się tym aspektem twórczości Sasnala, który cechuje dążenie do uchwycenia esencji poprzez syntezę, skrót, wyabstrahowanie form. Poprzez ćwiczenia inspirowane pracami z kolekcji Zachęty będziemy rozwijać narzędzia do interpretowania i odczytywania „języka” jego malarstwa.

12.30 przerwa na lunch

13—16 Figura artysty

Prowadzenie: Joanna Falkowska-Kaczor i Paula Kaniewska

Wychodząc od autoportretów pozostawionych przez twórców różnych epok, zastanowimy się nad miejscem artysty w kulturze. Przyjrzymy się kształtowaniu nowożytnego statusu artysty, ideom awangardowych buntowników oraz przemianom, jakie zaszły w świecie sztuki w drugiej połowie XX wieku. Zastanowimy się wspólnie nad rolami przyjmowanymi przez artystów współcześnie. Czego oczekujemy od twórców jako odbiorcy? Teorię połączymy z ćwiczeniami i dyskusją, odniesiemy się również do wystawy Teresy Murak.

Joanna Falkowska-Kaczor – historyk sztuki, nauczycielka historii sztuki w zespole szkół „Bednarska” w Warszawie, egzaminatorka matury z historii sztuki

Paula Kaniewska – studentka kulturoznawstwa w ramach MISH na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończyła Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest edukatorką i przewodniczką w Zachęcie.

16 — obiad w Zachęcie (Po prostu bistro)

10 czerwca (piątek) 2016

16.30 — oprowadzanie po wystawie Podróżnicy

prowadzenie: Marcin Matuszewski

18.00 — prezentacje uczestników szkolenia

Chcielibyśmy się dowiedzieć, czy i w jaki sposób zajęcia przeprowadzone w ramach szkolenia zainspirowały Państwa do poprowadzenia lekcji w szkole. Czy poprowadziliście warsztaty według scenariusza zaprezentowanego podczas szkolenia? Co zmieniliście? A może wymyśliliście całkiem inne warsztaty wokół twórczości artystów, z których twórczością zapoznaliście się podczas szkolenia? Może zainspirowała was Gra w kolekcję? A może wypróbowaliście metody pracy, którymi posługują się edukatorzy Zachęty? Jak odebrali to uczniowie? Jakie elementy szkolenia uważacie za wartościowe? A jakie uważacie za niemożliwe do zrealizowania w szkole? Każdy uczestnik będzie miał 5 minut na krótką relację, którą można zilustrować zdjęciami dokumentującymi zajęcia lub efekty pracy.

20 – kolacja i pożegnalna lampka wina w Po prostu Zachęta

11 czerwca (sobota) 2016

9—12.30 Jadwiga Sawicka — S jak Słowo

prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

O poszukiwaniu formy, okiełznaniu emocji i odnalezieniu języka, o malarstwie, fotografii i słowie w obrazie, wreszcie o drodze, jaką trzeba przejść od ukończenia akademii do stania się świadomym artystą, zdolnym za pomocą obrazu przekazać sens — o tym wszystkim porozmawiamy przyglądając się twórczości Jadwigi Sawickiej, artystki znanej przede wszystkim z tworzenia instalacji i obrazów „pisanych”. Motywem przewodnim części warsztatowej będzie ustalenie rodzaju relacji występujących między słowem i obrazem w twórczości Sawickiej. Poprzez ćwiczenia praktyczne spróbujemy określić, jakim elementem graficznym jest litera, a jakim słowo. Czy któryś z tych elementów jest ważniejszy?

12.30 przerwa na lunch

13—16 Wystawa: prezentacja czy interpretacja?

prowadzenie: Joanna Falkowska-Kaczor, Paula Kaniewska

Ze sztuką bardzo często spotykamy się poprzez wystawę, ale nie zawsze zwracamy uwagę na konkretne pomysły ekspozycyjne. W jakim stopniu sposób prezentacji wpływa na odczytanie dzieł? W ramach zajęć przeanalizujemy przykłady różnych wystaw i zastanowimy, jakie stały za nimi założenia. Ze świata sztuki przeniesiemy się do szkoły i wspólnie opracujemy koncepcję wystawy, która mogłaby służyć porządkowaniu wiedzy i zgłębianiu nowych tematów.

Dla zainteresowanych bilety wstępu do Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego Królikarnia na wystawę Rodin/Dunikowski. Kobieta w polu widzenia.

Koncepcja i opracowanie programu: Anna Zdzieborska
Koordynator organizacyjny: Agata Baca

9 października 2015 (piątek)

16.30–17.00 powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie programu szkolenia, sprecyzowanie oczekiwań

17.00–18.00 O edukacji w Zachęcie i otwartych zasobach edukacyjnych

prowadzenie: Anna Zdzieborska (dział edukacji w Zachęcie)

Program edukacyjny Zachęty przygotowywany jest zarówno w związku z aktualnymi wystawami, jak i stałą kolekcją Zachęty. Składa się ze spotkań, wykładów, dyskusji, pokazów filmowych, warsztatów, kierowanych do różnych grup wiekowych i z różnymi potrzebami. W tej części szkolenia zaprezentujemy realizowane przez nas projekty edukacyjne oraz propozycje zajęć dla szkół i nauczycieli. Przedstawimy pomoce, które nauczyciele mogą wykorzystywać podczas zajęć w szkole lub takie, które mogą stanowić inspirację do twórczych zajęć z dziećmi i młodzieżą.

Zarówno materiały edukacyjne, jak i reprodukcje dzieł z kolekcji, zdjęcia dokumentujące wystawy i wydarzenia, teksty, katalogi itp. staramy się publikować na stronie www.otwartazacheta.pl na tzw. wolnych licencjach Creative Commons, które umożliwiają zainteresowanym swobodne , darmowe i nieograniczone korzystanie.

10 października 2015 (sobota)

9–12 warsztaty Opowieść kolekcji

prowadzenie: Magda Staroszczyk

Czy kolekcja Zachęty może stanowić narrację? Jakie opowieści można w niej odnaleźć? Zbadamy to z pomocą niewidzialnych przedmiotów z niewidzialnych worków, wspólnego śnienia i innych nietypowych narzędzi. Warsztaty mają charakter opowiadania, wykorzystują techniki teatru improwizowanego i storytellingu. Służą rozwijaniu wyobraźni i wrażliwości na osobisty odbiór sztuki współczesnej.

Warsztaty inspirowane grą zatytułowaną Graj w kolekcję! dostępną na www.otwartazacheta.pl

12.20-14 oprowadzanie po wystawie Zaraz po wojnie

Prowadzenie: Maria Kosińska

15-16.30 Warsztaty wokół twórczości Jerzego Nowosielskiego

Prowadzenie: Zofia Hejke

Podczas warsztatów będziemy uczyć się, jak zrezygnować z nadmiaru na rzecz form, symboli czy znaków dla nas istotnych. Być może uda nam się odpowiedzieć na pytania: Co to jest duchowość? Gdzie jej szukamy? Czy duchowość jest nierozerwalnie związana z religią? Z pewnością zauważymy, że malarstwa Nowosielskiego nie da się naśladować, a obrazu malarskiego nie można przełożyć na słowa — w tym tkwi właśnie jego wyjątkowość.

6 listopada 2015 (piątek)

16.30 oprowadzanie po wystawie Spór o odbudowę w ramach Festiwalu Warszawa w budowie 7 organizowanego przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Wystawa zaaranżowana jest nietypowo w budynku dawnej szkoły, LO im. Klementyny Hoffmanowej, ul. Emilii Plater 29 w Warszawie.

18.30 oprowadzanie z elementami warsztatów po wystawie Spojrzenia 2015 w galerii Zachęta

Nowa sztuka. Z czym to się je?

Kolejna, siódma już edycja konkursu Spojrzenia to dobra okazja, żeby porozmawiać o sztuce współczesnej. W Zachęcie prezentowane są prace pięciu, dobrze zapowiadających się, młodych polskich artystów. Specjalnie na wystawę konkursową przygotowali oni nowe, niepokazywane wcześniej realizacje. Mamy więc do czynienia ze sztuką najnowszą, stworzoną przez osoby eksperymentujące z różnymi rozwiązaniami. Prezentowane prace nie mają jeszcze ustalonych interpretacji, są takim samym wyzwaniem dla krytyków, jak i publiczności odwiedzającej galerię. W czasie warsztatów będziemy starali się zrozumieć intencje artystów i zbadać, jakie myśli i odczucia budzą w nas ich dzieła. Poznamy terminologię związaną ze sztuką współczesną i zobaczymy, jak młodzi twórcy przekraczają granice gatunków. Będziemy rysować, robić zdjęcia, a na koniec wytypujemy tegoroczną zwyciężczynię bądź zwycięzcę konkursu.

7 listopada 2015 (sobota)

9–12.30 Paweł Althamer — D jak Działanie

prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

Paweł Althamer jest rzeźbiarzem, performerem, organizatorem i animatorem akcji artystycznych, szamanem w służbie sztuki społecznej. Na najbliższym spotkaniu spróbujemy podążyć śladami jego artystycznych wyborów — od wczesnych prac, w których próbował odkryć naturę samego siebie, aż po dzieła najnowsze oparte na tworzeniu sytuacji, które mogą uwolnić w nas twórczą energię mającą moc budowania nowych więzi społecznych. Część praktyczna będzie próbą symbolicznego doświadczania tworzenia i straty. Do tego eksperymentu skłoni nas wnikliwsze przyjrzenie się pracy Łódź i skafander. Doświadczanie pozarozumowe (w skali mikro) to jeden kierunek, a drugi to pójście tropem wykorzystywanych przez rzeźbiarza materiałów — od naturalnych po syntetyczne.

13.00-14.00 oprowadzanie kuratorskie Karola Hordzieja po wystawie Jan Dziaczkowski. Historie prawdziwe i zmyślone.

14.15-16.00 warsztaty wokół twórczości Jana Dziaczkowskiego
prowadzenie: Julia Staniszewska

Za przykładem Janka Dziaczkowskiego, Pabla Picassa i Wisławy Szymborskiej będziemy wycinać i sklejać ze sobą światy nieprzystające, komponować miejsca nieznane i budować nowe znaczenia. A wszystko to na małej powierzchni karki pocztowej.

4 grudnia 2015 (piątek)

16.30 oprowadzanie po wystawie „Mistrzowie pastelu” w Muzeum Narodowym w Warszawie

Prowadzenie: Kamilla Pijanowska

18.30-20 Niewojenni

prowadzenie: Zuzanna Sękowska

Spotkanie będzie poświęcone wystawie Zuzanna Sękowska, Łukasz Radziszewski. Niewojenni prezentowanej w Miejscu Projektów Zachęty w listopadzie tego roku. Artystka porówna – w odniesieniu do lektury pacyfistycznego albumu Ernsta Friedricha Krieg dem Kriege [Wojna przeciw wojnie] (1924) – sposoby obrazowania wojny dzisiaj i w czasie I wojny światowej, poprowadzi też rozmowę na temat kodów wizualnych. W swojej praktyce artystycznej Zuzanna Sękowska zapożycza wizerunki, najczęściej fotografie martwych ciał, zestawia je w dowolny sposób, przetwarza. W jaki sposób odnieść się do obrazów wojny? Jak pokazywać przemoc i skutki wojny, by prowadzić dialog na płaszczyźnie symbolicznej, nie epatując drastycznymi obrazami? W jaki sposób możemy zapobiegać wojnie? Czy zdjęcia, będące elementem kultury wizualnej, mogą być środkiem, który posłuży zmianie rzeczywistości? Czy redefinicja kategorii obrazowania jest jedynie utopijną wizją, czy też może mieć realny wpływ na odbiór problematyki wojennej? W trakcie spotkania będziemy razem szukali odpowiedzi na te pytania, sięgając do tekstów Virginii Woolf (Trzy gwinee) i Susan Sontag (Widok cudzego cierpienia) oraz do materiału ikonograficznego z książek Magnusa Hirschfelda Sittengeschichte des Weltkrieges i Judith Butler Ramy wojny.

5 grudnia 2015 (sobota)

9-12 Okropności wojny – ćwiczenia z interpretacji dzieł sztuki z elementami wykładu

prowadzenie: Joanna Falkowska-Kaczor, Katarzyna Kucharska-Hornung

Podczas spotkania będziemy wspólnie interpretować dzieła sztuki obrazujące wojnę. Na podstawie obrazów, rzeźb, kolaży, instalacji, cykli fotograficznych, spróbujemy prześledzić, jak zmieniał się sposób pokazywania np. scen batalistycznych, pól bitwy, wielkich bohaterów, i wielkich przegranych. Sięgniemy m.in. do przedstawień antycznych, XIX-wiecznych i współczesnych. Zastanowimy się, jaki wpływ na artystów w Europie miała II wojna światowa i Holocaust. Co to znaczy „wyrazić niewyrażalne”? Będziemy także pytać o los dzieł sztuki, artystów i muzeów podczas wojny, biorąc pod uwagę współczesny kontekst wojny w Syrii.

12.30-14.30 Władysław Strzemiński – U jak Unizm

Prace Władysława Strzemińskiego z serii Powidoki, które można oglądać na wystawie Zaraz po wojnie, będą punktem wyjścia do zajęć praktycznych. Sprawdzimy, czy łatwo jest uzyskać jedność plastyczną obrazu, stosując się do teorii unizmu sformułowanej przez artystę. Zestawimy zasady percepcji definiowane przez Strzemińskiego ze współczesnymi przykładami ich stosowania w sztuce, np. w sztuce projektowania.

Koncepcja i opracowanie programu: Anna Zdzieborska
Koordynator organizacyjny: Agata Baca

Trzecie szkolenie z cyklu Alfabet sztuki odbywało się od marca 2015 do czerwca 2015. Wzięło w nim udział 24 nauczycieli.

Szczegółowy program:

27 marca 2015 (piątek)

16.30–17.00 powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie programu szkolenia, sprecyzowanie oczekiwań

17.00–18.00 O edukacji w Zachęcie i otwartych zasobach edukacyjnych, prowadzenie: Zofia Dubowska, Anna Zdzieborska

28 marca 2015 (sobota)

9–11 warsztaty Opowieść kolekcji, prowadzenie: Magda Staroszczyk

11.30–13.00 oprowadzanie po wystawie Przemysław Matecki. Szorstko wraz z wprowadzeniem o twórczości artysty

14.00–16.00 warsztaty M jak malarstwo – Odkryj w sobie malarza, prowadzenie: Anna Owsiany

17 kwietnia 2015 (piątek)

godz. 16.30–18 Oprowadzanie po wystawie Anna Jermolaewa. Dobre czasy, złe czasy, prowadzenie: Karolina Żyniewicz

godz. 19.00 wydarzenie towarzyszące: spotkanie na wystawie Andrzeja Wróblewskiego Recto/Verso w Muzeum Sztuki Nowoczesnej

18 kwietnia 2015 (sobota)

godz. 9–10.30 Wykład dra Pawła Freusa O zawłaszczeniach w sztuce

godz. 10.30–12 Oprowadzanie po wystawie Kanibalizm? O zawłaszczeniach w sztuce, prowadzenie: Maria Szczycińska

godz. 12.30–15 Warsztaty Drugie życie obrazów, prowadzenie: Karolina Żyniewicz

15 maja 2015 (piątek)

godz. 16.30–18 oprowadzanie po wystawie Majątek w Muzeum Rzeźby Królikarnia, ul. Puławska 113a. Oprowadzi kuratorka wystawy Katarzyna Kucharska – Hornung

16 maja 2015 (sobota)

9.00-9.45 prezentacja O kolekcji Zachęty, połączona ze spotkaniem w magazynie dzieł sztuki, prowadzenie: Maria Świerżewska, kuratorka w Dziale zbiorów Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki

10.00-11.15 oprowadzanie po wystawie „PRAWDA PIĘKNO DOBRO. Z kolekcji Zachęty”; prowadzenie: Maria Szczycińska

11.30-13.00 Maria Pinińska – Bereś – R jak Rzeźba, część teoretyczna (prowadzenie: Karolina Iwańczyk)
14.00-16.00 Maria Pinińska – Bereś – R jak Rzeźba, część praktyczna (prowadzenie: Zofia Hejke)

12 czerwca 2015 (piątek)

16.30 zwiedzanie Muzeum Historii Żydów Polskich (Polin)

18.30–20 prezentacje uczestników szkolenia

13 czerwca 2015 (sobota)

9–12 seminarium Natura martwa i żywa z cyklu Kurs języka sztuki. Jak odczytywać dzieła sztuki dawnej i współczesnej, prowadzenie: Joanna Falkowska-Kaczor, Katarzyna Kucharska-Hornung

13-16 M jak malarstwo – Robert Maciejuk , prowadzenie: Karolina Iwańczyk (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

Koncepcja i opracowanie programu: Anna Zdzieborska
Koordynator organizacyjny: Agata Baca

Alfabet sztuki to cztery spotkania ze sztuką współczesną i twórczością wybranych artystów, których prace znajdują się w zbiorach Zachęty lub prezentowane są na aktualnych wystawach. Sztuka współczesna jest wielowątkowa, a tematem dzieł często stają się problemy społeczne, polityczne, czy światopoglądowe. Artyści, komentując aktualne i historyczne zjawiska, posługują się różnymi mediami (film, rzeźba, fotografia, malarstwo, performans). Celem szkolenia jest prezentacja metod angażowania ucznia w samodzielną analizę dzieła sztuki oraz doskonalenie narzędzi do interpretowania i odczytywania języka współczesnych artystów, a także nauka kreatywności poprzez oglądanie prac, dyskutowanie o nich i branie udziału w inspirowanych nimi warsztatach. Rozmawiając z uczniami o sztuce współczesnej, uczymy ich świadomego odbioru rzeczywistości i krytycznego stosunku do informacji kreowanych przez media. Podczas szkolenia omawiamy między innymi takie zagadnienia jak: sztuka w przestrzeni publicznej, sztuka zaangażowana społecznie, sztuka krytyczna, wątki historyczne w twórczości współczesnych artystów, czy projektowanie graficzne. Opowiadamy, jak twórczo wykorzystać w edukacji zasoby portalu OtwartaZacheta, wskazujemy inne portale i strony internetowe, z których warto czerpać wiedzę o sztuce współczesnej, zwracamy uwagę na szanse i zagrożenia wynikające z korzystania z zasobów sieci przez uczniów i podpowiadamy, jak bezpiecznie, z poszanowaniem praw autorskich, opublikować efekty pracy uczniów w internecie.

Szkolenie obejmujące łącznie 40 godzin lekcyjnych przeznaczone jest dla nauczycieli szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, nauczających wiedzy o kulturze, historii sztuki, języka polskiego i przedmiotów artystycznych oraz wszystkich tych, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o sztuce współczesnej i poszukują inspiracji do prowadzenia zajęć. Uczestnicy otrzymują zaświadczenia ukończenia kursu oraz materiały edukacyjne.

Warunkiem ukończenia szkolenia jest zaprezentowanie zajęć (lekcji, projektu edukacyjnego) przeprowadzonych w placówkach uczestników, do których inspirację stanowiły zajęcia lub materiały edukacyjne prezentowane w ramach szkolenia. Prezentacja odbywa podczas ostatniego spotkania z cyklu.

Drugie szkolenie z cyklu Alfabet sztuki odbywało się od października 2014 do stycznia 2015. Wzięło w nim udział 22 nauczycieli.

Szczegółowy program:

17 października 2014 (piątek)

16.30–17.00 powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie programu szkolenia, sprecyzowanie oczekiwań
17.00–18.00 O edukacji w Zachęcie i otwartych zasobach edukacyjnych, prowadzenie: Zofia Dubowska, Anna Zdzieborska

18 października 2014 (sobota)

9–13 Włodzimierz Pawlak – M jak Malarstwo, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)
14.00–15.30 warsztaty na wystawie Zbigniew Warpechowski. To

14 listopada 2014 (piątek)

16.30-18.00 warsztaty na wystawie Konrad Smoleński. Everything Was Forever, Until It Was No More – Próba czasu

15 listopada 2014 (sobota)

9-13 Aneta Grzeszykowska – F jak Fotografia, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)
14–16.00 Gry i zabawy ze sztuką, prowadzenie: Karolina Iwańczyk

12 grudnia 2014 (piątek)

16.30–18.00 warsztaty na wystawie Postęp i higiena

13 grudnia 2014 (sobota)

9–13  Mirosław Bałka – I jak Instalacja, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)
14–16 Opowieść kolekcji, prowadzenie: Magda Staroszczyk

9 stycznia 2014 (piątek)

16.30–18.00 warsztaty na wystawie Gregora Schneidera

10 stycznia 2014 (sobota)

9–13 Goshka Macuga – A jak archiwum, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)
14–15.30 prezentacje uczestników szkolenia

Zajęcia odbywają się w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki, pl. Małachowskiego 3 w Warszawie. Organizatorzy zapewniają zakwaterowanie i zwrot kosztów podróży.

Organizatorami szkolenia szkolenia są Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych i Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki.
Wyłącznym mecenasem projektu jest Kulczyk Investments.

Alfabet sztuki to cztery spotkania ze sztuką współczesną i twórczością wybranych artystów, których prace znajdują się w zbiorach Zachęty lub prezentowane są na aktualnych wystawach. Sztuka współczesna jest wielowątkowa, a tematem dzieł często stają się problemy społeczne, polityczne, czy światopoglądowe. Artyści, komentując aktualne i historyczne zjawiska, posługują się różnymi mediami (film, rzeźba, fotografia, malarstwo, performans). Celem szkolenia jest prezentacja metod angażowania ucznia w samodzielną analizę dzieła sztuki oraz doskonalenie narzędzi do interpretowania i odczytywania języka współczesnych artystów, a także nauka kreatywności poprzez oglądanie prac, dyskutowanie o nich i branie udziału w inspirowanych nimi warsztatach. Rozmawiając z uczniami o sztuce współczesnej, uczymy ich świadomego odbioru rzeczywistości i krytycznego stosunku do informacji kreowanych przez media. Podczas szkolenia omawiamy między innymi takie zagadnienia jak: sztuka w przestrzeni publicznej, sztuka zaangażowana społecznie, sztuka krytyczna, wątki historyczne w twórczości współczesnych artystów, czy projektowanie graficzne. Opowiadamy, jak twórczo wykorzystać w edukacji zasoby portalu OtwartaZacheta, wskazujemy inne portale i strony internetowe, z których warto czerpać wiedzę o sztuce współczesnej, zwracamy uwagę na szanse i zagrożenia wynikające z korzystania z zasobów sieci przez uczniów i podpowiadamy, jak bezpiecznie, z poszanowaniem praw autorskich, opublikować efekty pracy uczniów w internecie.

Szkolenie obejmujące łącznie 40 godzin lekcyjnych przeznaczone jest dla nauczycieli szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, nauczających wiedzy o kulturze, historii sztuki, języka polskiego i przedmiotów artystycznych oraz wszystkich tych, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o sztuce współczesnej i poszukują inspiracji do prowadzenia zajęć. Uczestnicy otrzymują zaświadczenia ukończenia kursu oraz materiały edukacyjne.

Warunkiem ukończenia szkolenia jest zaprezentowanie zajęć (lekcji, projektu edukacyjnego) przeprowadzonych w placówkach uczestników, do których inspirację stanowiły zajęcia lub materiały edukacyjne prezentowane w ramach szkolenia. Prezentacja odbywa podczas ostatniego spotkania z cyklu.

Pierwsze szkolenie z cyklu Alfabet sztuki odbyło się od marca do czerwca 2014. Wzięło w nim udział 20 nauczycieli.

Szczegółowy program:

28 marca 2014 (piątek)

17–18 powitanie uczestników, wprowadzenie, przedstawienie prowadzących szkolenie, sprecyzowanie oczekiwań
18–18.45 „Żywa” kolekcja Zachęty, prowadzenie: Anna Zdzieborska

29 marca 2014 (sobota)

9–11.15 Opowieść kolekcji, prowadzenie: Magda Staroszczyk
12 – 16 Wilhelm Sasnal — M jak Malarstwo, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

25 kwietnia 2014 (piątek)

17–19 Lekcja widzenia, czyli wokół wystawy Henryka Tomaszewskiego w Zachęcie, prowadzenie: Marta Lissowska, Karolina Iwańczyk

26 kwietnia 2014 (sobota)

godz. 9–12.15 Warsztaty Plakat wg Mistrza Tomaszewskiego, czyli skrót pojęciowy zamiast narracji malarskiej, prowadzenie: Joanna Świerczyńska
godz. 13–17 Jadwiga Sawicka — S jak Słowo, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)

16 maja (piątek)

19.00-19.45 – Otwarte licencje. Prawo autorskie w sieci, prowadzenie: Maria Świerżewska

17 maja (sobota), godz. 10-17

9.00-13.00 Paweł Althamer – D jak Działanie, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)
14.00-15.30 Materia geometrii – geometria materii – warsztaty na wystawie Monika Zawadzki. Bydło Prowadzenie: Karolina Żyniewicz

13 czerwca (piątek)

18.30–20 — warsztaty na wystawie Alicja. Po drugiej stronie, prowadzenie: Marta Lissowska (edukatorka w galerii Zachęta)

14 czerwca (sobota)

9–13— Zbigniew Libera — K jak Krytyka, prowadzenie: Maria Kosińska (teoria), Zofia Hejke (praktyka)
14–15.30 —prezentacje uczestników szkolenia

Zajęcia odbywają się w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki, pl. Małachowskiego 3 w Warszawie. Organizatorzy zapewniają zakwaterowanie i zwrot kosztów podróży.

Organizatorami szkolenia szkolenia są Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych i Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki we współpracy z Fundacją Edukacyjną im. prof. Romana Czerneckiego (EFC).
Wyłącznym mecenasem projektu jest Kulczyk Investments.

Z inicjatywy Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych rozpoczęły się prace nad stworzeniem innowacyjnego cyfrowego narzędzia edukacyjnego popularyzującego polską sztukę współczesną. Projekt rozwija linię wytyczoną przez dotychczasowe działania Zachęty, w tym zwłaszcza Otwartą Zachętę. Jednocześnie, wpisuje się też w szersze trendy w nowoczesnym muzealnictwie: analizując najważniejsze tendencje dotyczące działalności muzeów i instytucji dziedzictwa, które kształtować będą rozwój sektora na przestrzeni najbliższych pięciu lat, raport NMC Horizon Report: 2013 Museum Edition  wskazuje na znaczenie tworzenia cyfrowych narzędzi edukacyjnych bazujących na zdigitalizowanych kolekcjach.

Zadaniem narzędzia będzie wspieranie edukacji formalnej i nieformalnej w zakresie wiedzy o sztuce współczesnej oraz kształcenie świadomych odbiorców sztuki, niezależnie od etapu edukacji. Jego głównym celem jest budowanie i rozwijanie kompetencji umożliwiających krytyczny odbiór dzieł sztuki oraz stymulowanie indywidualnej interakcji z dziełem oraz wspieranie kreatywności. Przygotowywane narzędzie tworzone jest z myślą o uczniach i nauczycielach, jednak nie ogranicza się do tej grupy odbiorców i wychodzi naprzeciw potrzebom osób chcących samodzielnie pogłębiać swoją wiedzę, korzystając z innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych. Wykraczając poza granice podstawy programowej oraz tradycyjnych sposobów porządkowania i systematyzowania wiedzy, stanowi zaproszenie do rozpoczęcia własnej przygody ze sztuką współczesną – niezależnie od wieku, profesji i posiadanych kompetencji.

Zarówno dla edukatorów i animatorów pracujących z różnymi grupami, jak i indywidualnych użytkowników, stanowić będzie ono zachętę do tworzenia i poszukiwania powiązań pomiędzy dziełami oraz śledzenie rozwoju pewnych motywów i nurtów, co ułatwi rozumienie, często onieśmielających odbiorców, dzieł sztuki współczesnej. Interdyscyplinarne narzędzie, otwarte na tworzenie powiązań i dodawanie kontekstów obejmujących różne dziedziny wiedzy, będzie stanowić wsparcie w edukacji z zakresu sztuk wizualnych oraz poszerzania wiedzy na temat relacji pomiędzy prezentowanymi dziełami a innymi tekstami kultury. Jednocześnie, będzie zaproszeniem do interakcji z zasobami sztuki, z zaangażowaniem swojej wiedzy, intuicji i emocji, zachęcając do podejmowania działań twórczych i wirtualnych prób kuratorskich.

Łącząc w sobie zaawansowany system katalogowania zbiorów oraz atrakcyjne i przyjazne użytkownikom aplikacje mobilne, przygotowywane narzędzie oferować będzie angażujące doświadczenie, które – także dzięki jego stopniowej rozbudowie – skutecznie podtrzymuje zainteresowanie użytkowników.

Koncepcja i projekt narzędzia tworzony jest przez Zachętę i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, we współpracy z Centrum Cyfrowym Projekt: Polska.